Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

71
de buitenwacht, want dan zouden ze bezwijken onder de kritiek. Hun godsvoorstelling
blijft dus vaag - en nogal wiedes windt de buitenwacht zich daarover op. Je denkt
gegronde kritiek te hebben, en elke discussie loopt op die manier dood.
Wat dat ‘twijfelen’ betreft dat volgens De Vos binnen de kerk mag - hierbij heeft
ze denk ik toch niet helemaal begrepen dat twijfel geldt als een essentieel bestanddeel
van geloof. De twijfel van de ‘ongelovige Thomas’ wordt niet in een gunstig daglicht
gezien. Waar wel begrip voor bestaat, is de twijfel van de mens die zegt: ‘Heer, ik
geloof, kom mijn ongeloof te hulp.’ Twijfelen is algemeen menselijk, en de kerk is
erin geslaagd het voor te stellen als iets positiefs: dat je twijfelt, bewijst dat je gelooft.
Overigens ‘mag’ je natuurlijk alles, want de inquisitie is afgeschaft. De vraag is
alleen wat je van jezelf mag, wat voor eisen je stelt aan je geestelijke integriteit.
Ik meen dus dat Marjoleine de Vos, en met De Vos haar zielsverwanten die van
heinde en ver naar de progressieve parochie in het centrum van Amsterdam trokken
zonder katholiek te zijn, zonder het credo te aanvaarden, ofwel onnozel ofwel niet
integer waren. Het is inderdaad ‘van twee walletjes eten’. Als je een hang naar religie
hebt, zoek het dan niet binnen een kerk waarvan het bestaan gebaseerd is op een
credo, zolang je dat credo niet aanvaardt. Ik begrijp trouwens niet hoe De Vos kan
zeggen dat ze haar best deed ‘de beelden, de taal, de bedoelingen te begrijpen en te
volgen’ en ‘het gevoel had dat ze vorderingen maakte’, als ze nota bene de hoofdzaak
verwerpt! Hoe kunnen die beelden en woorden iets betekenen zonder de hoofdzaak
waaraan ze refereren? Wat betekent ‘zonde’ bijvoorbeeld zonder God? Zonde van
het geld??
In één ding geef ik De Vos gelijk. Ze protesteert tegen de fijne nuances van het
credo die door de vroeg-christelijke theologen zijn bedacht. ‘Geboren, niet
geschapen...’ Die oude formuleringen zijn niet altijd meer adequaat, ze weerspiegelen
de tijd waarin ze zijn opgesteld - maar dat mag geen reden zijn om het kind met het
badwater weg te gooien. Zolang je graag naar de kerk wilt tenminste.
Ger Groot, die de hele discussie over het ietsisme heeft ontketend, is net als Marjoleine
de Vos emotioneel door het hogere gegrepen, al maakt dat hem nog niet ‘kerks’,
zoals hij zegt, en zelfs niet gelovig. Bij een uitvaartmis (in een progressieve kerk,
zegt hij er goddank bij) hoorde hij de oude woorden zingen: ‘In paradisum deducant
te angeli’, ‘Mogen de engelen u geleiden
Tirade. Jaargang 47