Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

70
uitzonderingen maar de middelmoot kon bij gebleken ijver en toereikende intelligentie
aardig over de lijst praten. Het diepe stilzwijgen was voorbij.
De eigen gemaakte theorie-stencils werden buiten gebruik gesteld toen er een
vervangend schoolboek op de markt kwam, Indringend lezen, de beroemde ‘paarse
drop’, zo genoemd omdat het boekje met theorie, verhalen en opdrachten een paars
omslag had en geschreven was door W. Drop. Later werd het vervangen door Anbeek
en Fontijns Ik heb al een boek, een exempel uit de oneindige reeks grappig bedoelde
/ woordspelige schoolboekentitels voor het vak Nederlands (Het spel en de knikkers,
Wegwijs in het taalverkeer, Taal ernaar, Taal totaal, etc.). Anbeek en Fontijn ruilden
we in de jaren negentig om voor het heldere en vooral veel verhalen bevattende
Lezers in spanning. Ons eigen corpus bleef overigens in gebruik en werd nog geregeld
geactualiseerd.
Voor literatuurgeschiedenis hadden we de eerste jaren geen boek. We wisten het
zelf allemaal wel. En we hadden een kast vol schooluitgaven van historische verhalen,
met als favoriet Van den vos Reinaerde, niet alleen omdat het een superieur
meesterwerk is maar ook omdat Jan Geerlings en ik daar zelf zo superieur college
over hadden gehad van F. Lulofs, adept van Hellinga. Wat we ook hadden: een
geluidsband van een voorstelling van Spaanschen Brabander annex tekstboek van
de voorstelling (regie Peter Vos), idem van een theatervoorstelling met teksten van
Paul van Ostaijen door de Nieuwe Komedie, een hoorspel van Mariken van
Nieumeghen (met Jeroen Krabbé als Moenen) en nog zo wat. Ook van onze
HAVO-leerlingen verwachtten we dat ze ons eindeloze geoudehoer consciëntieus
zouden notuleren al zagen we wel dat velen, zuchtend na een aanmaning onzerzijds,
een pen leenden en op een uit andermans schrift gescheurd blaadje precies die vijf
woorden noteerden die op het bord stonden waarna het blaadje bij het opruimen
ongezien onder de tafel dwarrelde. Voor een proefwerk kopieerden ze soms het
schrift van een studje maar andermans aantekeningen zijn moeilijk te begrijpen.
Ook hier kwamen er stencils met de hoofdpunten waarop Middeleeuwen en
Renaissance zich van elkaar onderscheiden, idem: Verlichting en Romantiek, maar
ook hier werd het tijd voor een boek waar alles nog eens in stond en dat werd, ook
voor de HAVO, het behoorlijk high-browe maar voortreffelijke Het spel en de knikkers
van Calis, Huygens en Veurman, waarvan deel I (tot 1880) ook voor het VWO werd
aangeschaft. Als ik het nu nog eens doorblader ben ik er verbijsterd over dat de HAVO
zo'n boek toen aankon. Of wij dachten dat ze het aankonden. En dan ís het ook zo,
een van de
Tirade. Jaargang 47