Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

5. Het verhaal van de fotografe
58
Ik ben geboren in 1972 in het Amsterdamse Wilhelmina Gasthuis. Ik heb twee jaar
lang onderwijs gevolgd aan de filmacademie. Ik wilde iets doen met mise-en-scène;
met beweging; eigenlijk wilde ik films over dans maken. Dat werd daar vreemd
gevonden: in zulke films zat geen dialoog, het was te experimenteel; ik moest eerst
gewoon filmen, het vak leren. Daar ben ik op afgeknapt en ik ben overgestapt naar
de Rietveld-academie, afdeling ‘audiovisueel’. Dat leek me wel wat. Daar kon ik
verder gaan met mijn films over dans. Maar dat mocht niet. Ik moest alles afleren
wat ik op de filmacademie had geleerd. ‘Ga maar tekenen’ zeiden ze en verder werd
ik aan mijn lot overgelaten. Ik voelde me daar absoluut niet op mijn plek; ik vond
het een vreselijke tijd.
Toch had de Rietveld-opleiding een positieve kant, want er bestonden
uitwisselingsprogramma's. Ik wilde de stad uit. Altijd Amsterdam werd me wat
benauwd. Ik heb een uitwisseling aangevraagd, ik wilde naar de Verenigde Staten,
waar ik ongeveer anderhalf jaar had gewoond met mijn vader, toen ik 6, 7 jaar oud
was. Ik kon naar Pittsburgh, Carnegie Mellon University. Het was de bedoeling dat
ik daar drie maanden zou blijven; in die tijd moest ik contact houden met de
Rietveld-opleiding. Ze reageerden helemaal niet op mijn berichten. Ik kon mijn
verblijf in Pittsburgh telkens verlengen en uiteindelijk ben ik twee jaar gebleven. Ik
heb daar veel geleerd: video, computertechnieken, editen, fotografie. Bovendien zat
ik op de School of Fine Arts, een ‘college’-systeem met verschillende afdelingen en
als uitwisselingsstudent mocht ik kiezen. Ik heb cursussen gevolgd in print-technieken,
in Franse film-geschiedenis, in theaterbelichting. Ik heb samen met een choreograaf
een dansfilm kunnen maken (First She Said Yes) dankzij een Choreographer's
Continuum '98 Grant. Ik heb video-achtergronden gemaakt voor dansvoorstellingen.
Ik ben cameravrouw geweest en editor voor universiteitsfilmpjes.
Na Pittsburgh kon ik de Rietveld afmaken en daar een diploma halen, of ik kon
naar New York. Het werd New York. In 1998 ben ik naar New York gegaan, zonder
baan, zonder huis. Eerst bij vrienden gelogeerd, toen vond ik een ‘sublet’, een
onderverhuurde kamer, op de Avenue A midden in East Village. Ik ben in New York
naar Dana Lixenberg gegaan en heb haar mijn portfolio laten zien. Tot mijn grote
verrassing belde zij mij op dat ik bij haar kon komen assisteren. Ik ben één jaar
assistent van Dana Lixenberg geweest.
Inmiddels had ik in Pittsburgh een aankondiging gezien van een workshop met
Nan Goldin. Ik heb twintig dia's opgestuurd en toen ik in New
Tirade. Jaargang 47