Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

90
‘Nee, we komen niet binnen. We blijven maar even.’
Ik roep naar mijn vader die bij de trapleuning naar beneden kijkt. ‘Het zijn oom
eh...’
‘Matthieu,’ zegt tante Charlotte. ‘En ik ben...’
‘Tante Charlotte en ome Matthieu?’ roep ik. Ik kan niet voorkomen dat het klinkt
als een vraag.
‘Laat ze toch boven komen,’ roept mijn vader.
‘Wie? Wie?’ roept mijn moeder van een verdieping hoger, de plek van waar mijn
vader ooit naar beneden... enfin...
‘Of u toch even binnen wil komen...’
‘Nee, nee, we blijven maar even,’ zegt oom Matthieu. Hij kijkt al naar de motor,
want er komen een paar kleine kinderen om heen staan.
‘Ach wat een mooie jongen.’ Tante Charlotte ziet met een smeltende blik naar me
op...
Mijn vader en mijn moeder komen samen de vestibule in.
‘Johan!’ zegt oom Matthieu.
‘Agnes!’ zegt tante Charlotte.
‘Maar kom toch even boven,’ zegt mijn vader.
‘Nee, nee. We willen niet lastig zijn.’
‘Jullie zijn niet lastig. Het is verdorie, hoe lang is het geleden?..’
‘Achttien jaar toch?’ schat mijn oom.
‘Nee, elf,’ zegt mijn moeder, ‘met Manon... Toen waren we er ook, weet je nog
wel.’
‘O ja... Ja... Enfin. Lang geleden.’
‘Alles gaat zo vlug,’ zucht tante. ‘En de mooie dingen zijn voorbij voordat je het
weet. Haar ogen zijn vochtig.
‘Het is prima weer voor de motor,’ zegt oom Matthieu.
‘Daarom,’ zegt mijn vader. ‘Als jullie nou gewoon even mee naar boven gaan.’
‘Nee, nee. We blijven maar even. Hoe gaat het?’
‘Goed?’
‘Ja, Agnes? Gaat het goed?’
‘Ja hoor,’ zegt mijn moeder.
‘Och och wat een mooie jongen!’
Mijn moeder haalt haar hand door mijn haar en ik schud hem weg.
‘Wat vind je van onze motor?’ vraagt oom Matthieu. ‘Is die mooi of is die niet
mooi?’
‘Ja ja. Maar kom nou toch binnen,’ zegt mijn vader, die graag zit.
Tirade. Jaargang 47