Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

110
‘O,’ zei hij ‘Ach ja, nou breng het maar mee als je weer beter bent. Een briefje van
je vader bijvoorbeeld. Het beste, joh. Hou je taai.’
Ik had geen zin om thuis in een leeg huis te komen. Ik moest ook bij de school uit
de buurt blijven. Naar de stad gaan leek de beste oplossing. Sjier spijbelde vast en
zeker ook.
Plotseling dacht ik dat ik tegen een ontmoeting opzag. Het was tot daar aan toe
om met hem naar school te lopen. Je kon dan nog een beetje slaperig doen en vage
antwoorden geven, onduidelijk mompelen. Hij wist niet dat ik had gezien dat Joop
en hij hadden gevochten. Ik hoefde hem dus niet vragen waarom hij Joop had
geslagen. Ik wist genoeg.
‘Was hij maar zijn zusje,’ dacht ik. ‘Een zusje dat op hem leek... en dan net nog
iets mooier misschien...’
Ze zou rondgelopen hebben arm in arm met vriendinnen achter de hoge muren
met de glasscherven. Je hoorde de meisjes vaak lachen. Jongens als Joop Sikkema
probeerden elke dag wel over de muur te klimmen. Ja. Een zusje zoals Sjier, maar
dan anders... Dat had nog gekund.
Toen zag ik Sjier. Hij slenterde tussen de marktkramen met zijn tas op zijn heup.
Ik kon hem makkelijk volgen tussen de kramen zonder gezien te worden.
Sjier bleef staan voor het warenhuis van zijn eigen vader. Hij liep de passage in
die naar de achterkant leidde. Daar is wel een zij-ingang maar... Ik bleef staan.
De lift. De magazijnlift.
Opeens brak het zweet me uit. Sjier wou naar het dak. Zo waren we met de
tekenclub steeds op het dak gekomen.
Sjier alleen op het platdak...
Dat kon maar één ding betekenen. In zijn toestand. Ik zag het voor me. Het bloed
op de etalageruiten. Sjier met verbrijzelde botten en een misvormd gezicht op een
trottoir zwart van het bloed. Een gebarsten schooltas, boeken en schriften overal,
kriskras verspreid, de wind die in een bebloede Atlas van de Antieke Wereld bladerde.
Zijn vader en moeder bij het graf. De pincher bij het hek, vastgebonden, wie weet
door Dieudonné Vroemen, met een witgeel lint om zijn buik. Het volle kerkhof. De
eerste tweede en derde klassers. Misschien ook wat voetballers van de HBS. Joop
Sikkema zou er god beter 't nog bij zijn en een lekkere halve vrije dag hebben.
Ik schreeuwde. ‘Sjier!!! Sjier, wacht!!!’
Sjier draaide zich langzaam om aan het eind van de passage en wachtte tot ik bij
hem was.
Tirade. Jaargang 47