Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

Dat zou ik niet moeten proberen.
86
Toch vroeg ik me af wat er volgens dit meisje, van de Hogere Huishoudschool, waar
niemand me kent, op het eerste gezicht al aan me mankeerde. Ik bedoel, ik ben wel
lelijk, maar geen braakmiddel.
En ik had toch nog niet echt iets gezegd. Ze had me lusteloos of desnoods walgend
kunnen aankijken. Dat is tenminste normaal. Of eerst opzij kunnen loeren om te zien
of andere meisjes het niet gek vonden. Als ik haar nou al geregeld in het
sportfondsenbad had gegooid tegen haar zin.
Zelfs Joop Sikkema krijgt wel eens antwoord op dansles.
16
De dansles hebben we in ons gymnastieklokaal. Het gaat allemaal uit van de school.
Paters en nonnen hebben het samen geregeld. Er is voor een grammofoon gezorgd
en een versterker met één grote geluidsbox. Aan twee kanten van de zaal staan rijen
klapstoelen. Aan de klimtouwenkant zitten de meisjes van het meisjescollege, de
jongens zitten aan de raamkant. Van onze klas zijn er zo'n stuk of twaalf onder wie
Jimmy Wolterman, Joop Sikkema, ik en Sjier. Sjier is de stille jongen die bang is
dat hij homoseksueel is, omdat hij een keer verliefd is geworden op een jongen.
Er is een dansmeester met een dame die volgens Sjier op een forse lampenkap
lijkt. Hij heeft een paars jasje met glanzende revers. Haar rokken zijn altijd wijd en
zitten nu eens vol glitters, dan weer angorapoezenbont, zwart gaas of kanten
flodderlubben. De bovenlijfjes hebben een heel diepe v-hals, vanachter tenminste.
Hij noemt haar ‘mijn partner’, ‘mijn dame’ of ‘juffrouw Rosita’ en zij hem ‘meneer
Otto’, maar volgens ons zijn ze getrouwd. Sjier, Jimmy en ik hebben hen een keer
betrapt, toen we wat vroeg waren. Juffrouw Rosita had een stapel platen op schoot
en de dansmeester wierp een heel stel andere kapot op de vloer. De scherven spatten
rond. Als onze gymleraar het had gezien had meneer Otto wat beleefd.
‘Dít is geen Engelse wals - PATS - dít is geen Engelse wals - PATS - en dít is - PATS
- geen Engelse wals!’ riep de man.
‘Dat weet ik wel,’ gilde zijn danspartner. ‘Ze zaten er gewoon nog tussen!’ ‘Ik
wil blindelings platen kunnen pakken en opzetten!’ riep de man. ‘En haal nu een
bezem en veeg het op.’
Juffrouw Rosita sprong overeind, stampvoette, wierp nu de hele stapel op
Tirade. Jaargang 47