Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

206
Over de verontrustende neergang van een groot literair talent (G.K.
van het Reve)
Arnon Grunberg
In de wastafel liggen een reisgids, een mobiele telefoon in een kunstleren hoes en
een haarspeld. Het douchegordijn is grijs, met een patroontje en veel ondefinieerbare
vlekken, het water loopt maar er staat niemand onder.
Op de wc zit een man van een jaar of veertig in een grijs pak. Hij heeft al zijn
haren nog, zijn nagels zijn goed verzorgd, hij bladert in een oude en vrijwel lege
agenda waar wat visitekaartjes in zitten en twee krantenknipsels over Fujimori. Hij
weet niet of het de hoogteziekte is of dat hij iets verkeerds heeft gegeten, de maag
slaat vaak op het hoofd, maar het voelt alsof hij een zonnesteek heeft opgelopen. Dat
is onmogelijk, hij is al dagen niet in de zon geweest, al weken. Mensen hebben het
over zeurende pijn, maar deze pijn zeurt niet, deze pijn klopt. Als een bediende die
maar niet kan geloven dat zijn meester geen ontbijt geserveerd wil krijgen, omdat
de meester in zijn slaap is gestorven. Uit puur ongeloof blijft de bediende kloppen.
Ritmisch en onophoudelijk.
Hij wacht op zijn chauffeur, Alejandro. Een melancholieke man die zijn
melancholie omzet in snelheid. Misschien zou je het doodsdrift moeten noemen,
want op een gegeven moment houdt snelheid op snelheid te zijn, vooral in een auto.
F. Springer was zijn grote voorbeeld. Maak er halfgod van. Schrijven en de
diplomatieke dienst, dat wilde hij ook, het een vulde het ander aan. Het een kon niet
zonder het ander. Jan Baptist Warnke, dat is de naam die in zijn paspoort staat. Een
naam waarmee je eigenlijk alleen diplomaat kunt worden. Schrijven deed hij onder
een andere naam, net als F. Springer, schrijven deed je wat hem betreft altijd onder
een andere naam. Twee boeken, een verhalenbundel, erg geconcentreerd, wat een
andere manier is om te zeggen dat die bundel maar uit een kleine honderd bladzijden
bestond, en een roman, allebei goed ontvangen. De roman was zelfs genomineerd
voor een prijs die inmiddels niet meer bestaat en een belangrijke krant had een groot
interview met hem afgedrukt omdat critici hadden besloten dat hij veelbelovend was,
dat hij wel eens het gezicht van de literatuur van de toekomst zou
Tirade. Jaargang 47