Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

106
‘Zal ik je in je gezicht spugen?’ zegt Maria. Het is een vrolijk mens.
‘Hebt u zich bezeerd, oom Vroemen?’ Sjier raakt een pleistertje aan in de nek van
Vroemen.
Oude Rooie Trui heeft hem gelukkig minstens één keer goed geraakt voordat ze
haar ziel doormidden zaagden.
21
Ik word uit de les gehaald. Weer bij Engels. Zou dat elke twee jaar gebeuren?.. Is er
nóg iets dat ik niet weet omdat het bij de boterbloemen niet voorkomt?
De rector leunt nu met zijn billen tegen het bureau, als iemand die eigenlijk haast
heeft. Ik heb het gevoel dat hij met opzet blijft staan, zodat het doodgewoon zal
lijken, wat hij nu gaat zeggen, iets wat nu eenmaal even moet gebeuren.
Het gaat over ‘de toestand bij mij thuis’, zoals hij het noemt. Hij behandelt het
veel te tactvol. ‘Je weet ongetwijfeld waar ik het over heb.’ Ik hoef niet eens te
knikken, want hij gaat meteen door. ‘Het is ons ter ore gekomen en ik wil alleen
maar zeggen: wij zijn er voor je. Hoe eenzaam je je ook voelt, iedereen leeft met je
mee. Iedereen hier staat voor je klaar. Je logeert nu bij een jongen van je klas, begreep
ik?’
Ik vertel over de ouders van Sjier
‘En je kunt het goed met elkaar vinden?’
‘Het zijn aardige mensen.’
‘Ja maar ook met...’ Hij kijkt op het rooster: ‘...Sjier. Sjier, ja. Met Sjier. Kun je
het met hem ook goed vinden?’
Ik knik.
‘Wat eh... wat doen jullie zoal?’
Ik haal m'n schouders op. Op zulke vragen weet ik nooit een antwoord.
‘Maar jullie hebben genoeg gemeen?’
Ik vertel hem dat ik Sjier vanaf de kleuterschool ken. En van het wak. En dat hij
net als ik op de tekenclub zit. De rector knikt. Zijn parasologen proberen zich in de
mijne te boren. ‘Als er ooit iets is, wat je dwars zit - het geeft niet wat - kom je dan
meteen naar mij? Maar dan ook meteen?’
Ik beloof te zullen rennen. Als er me iets invalt.
‘Sjier kan ook altijd bij me komen. Ik bedoel...’
Sjier?
Tirade. Jaargang 47