Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

Het brandmerken van de herfst
608
De herfst - geen melancholie is het maar razernij
een elk jaar herhaalde poging van het einde
De uitgehaalde ingewanden van de aarde
bieten aardappels koolrapen opgedolven
wat zich voor de wereld verborg valt aan de mens ten prooi
water uit vijvers gelaten scholen karpers op het droge gesmeten
de wind rukt bomen hun kruin af ze buigen in wanorde en buiten zinnen
en tot aan de horizon de lucht van aarde wee en lieflijk
hij doet de neuzen van de paarden zwellen
die de wagens trekken volgeladen als de wagens van verdrevenen
Met geweld van de bomen gescheurde bladeren wekken zo'n heftig verdriet
dat je samen met hen zou willen ijlen
met alles wat weggaat maar probeerde te leven
in de hoop op onsterfelijkheid
Branden van rood bruine explosies van eiken
en regen die alles opjaagt wat het ontmoet op zijn mars
Voorwaarts verdrevenen Voorwaarts
De menigten naar binnen verbannen
de laatste dieren die een schuilplaats tegen de winterkou zoeken
en daarna de nevels die doek voor doek vallen
een wittige horizon van denkbeeldige bergen van waar wij
samen met november onze zelfmoordsprong wagen
recht de decembernacht in
Tirade. Jaargang 47