Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

581
af aan. Hij sloeg me links, sloeg me rechts, greep snel mijn pols als ik verbijsterd
een verkeerde afwerende beweging maakte, draaide mijn arm op mijn rug, dwong
me op de grond te gaan liggen en ging op me zitten. Hij kneep me nog eens, trok me
aan mijn haar, liet spuug omlaag druipen op mijn gezicht of knipte om beurten links
en rechts met zijn vingers tegen mijn flaporen. Minutenlang. Andere kinderen juichten,
de bel ging, er was weer een speelkwartier om.
Als ik er wat van zei, kregen we samen straf.
Joop was niet alleen groter en sterker dan iedereen. Hij kon hoger pissen dan wie
ook bij de piswedstrijden in de open wc's. Op alle jongensscholen hebben ze open
urinoirs op de speelplaats. De vliegen dansten er langs gele, stroperige muren. Je
ruikt de zuurzoete walm nog net niet binnen in de klas, maar overal en altijd als je
buiten bent in de frisse lucht.
Zo herinner ik me de lagere school. Iedereen hapte leunend tegen de zijmuur van
het gebouwtje dromerig in zijn brood. Misschien had pislucht iets vertrouwds,
misschien piste ook haast iedereen van ons in bed, was dat een groot geheim dat wij
zonder het te weten samen deelden. Van onze speelplaats vormden de urinoirs in elk
geval het warme hart...
10
‘Ik ben vast zo iemand die gelukkig is,’ dacht ik vaak in bed. Er gebeurde met mij
immers niet wat met mijn vader of mijn moeder gebeurd was, vroeger. Er was geen
broertje van me gestorven of een zusje. Ik mocht veel van thuis als ik maar niet
meeging met vreemde meneren die me iets wilden laten zien.
Op woensdagmiddagen mocht ik naar films voor alle leeftijden. Dat was bijzonder,
want Pietje Valkenburg, die zeven broertjes had, allemaal met snot aan hun mouwen,
was op zijn negende nog nooit in de bioscoop geweest. Hij luisterde met open mond
als ik hem vertelde hoe het verhaal was van een film die ik net weer had gezien en
beloofde eens me niet af te rammelen als ik door zou blijven vertellen. Iets anders
had arme Pietje niet in ruil.
Mijn vader móest heel veel als klein kind: elke zondag ging hij om zes uur 's
ochtends naar een vroegmis, om acht uur naar een gewone mis, om tien uur doorstond
hij een hele hoogmis met veel orgelmuziek én een preek, om
Tirade. Jaargang 47