Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

4
Het eigen gezicht van Tirade ontstaat, hopen wij, door onze keuze van de auteurs,
of door onze keuze van de onderwerpen waarover wij mensen vragen te schrijven.
Keuzes die betrekkelijk intuïtief en vooral op grond van onze smaak tot stand komen.
Lezers die Tirade de afgelopen jaargangen gevolgd hebben, zullen het gemerkt
hebben: wij zijn niet eenkennig. Astrid Lampe of Kees Ouwens kunnen moeiteloos
naast Hanny Michaelis of Hester Knibbe staan, Kees Verheul kan naast Wim Hofman,
Nico Dros naast D. Hooijer, J. Goudsblom naast Guus Middag. Wat alle auteurs die
wel eens in Tirade publiceren naar ons idee verbindt, is dat zij in hun werk een
avontuurlijke, eigenzinnige oorspronkelijkheid in vorm en inhoud tonen. Dat hun
werk van nieuwsgierigheid getuigt, en van een zekere ‘lichtvoetige ernst’.
Ook wat betreft de samenstelling van Tirade gaan wij in zekere zin intuïtief te
werk. Elk afzonderlijk nummer moet een avontuur zijn, niet alleen om te maken,
maar vooral ook om te lezen. Niet een verzameling min of meer toevallige, losse
bijdragen. Maar ook geen themanummers. De keuze van de te vragen auteurs, de
selectie van het voorhanden materiaal en een zorgvuldige compositie van elk
afzonderlijk nummer leveren een natuurlijke innerlijke samenhang op waaruit vaak
een thema komt bovendrijven; een thema dat we niet expliciet vooraf bepalen.
Geert van Oorschot zou ons als redacteuren zeker niet polemisch genoeg vinden,
al zou hem niet ontgaan dat we regelmatig stukken plaatsen met een niet mis te
verstane polemische inslag. Maar aan literaire theorievorming of beginselverklaringen
doen wij niet: het oorspronkelijke werk staat voorop. Wat dat betreft zijn wij het nog
steeds eens met wat de uitgever zelf naar aanleiding van het allereerste nummer in
1957 opmerkte: ‘Als een program niet duidelijk wordt uit hetgeen men schrijft [i.c.
opneemt], is elke discussie daarover zinloos.’
En verder geldt ook voor ons: we proberen Tirade zo te maken dat het voldoet aan
onze behoeften als lezer.
In zijn inleiding liet Van Oorschot het niet bij een beschrijving van zijn globale
behoeften, hij stelde ook voor de vuist weg een lijst van drieëndertig onderwerpen
op waarover naar zijn idee in Tirade geschreven zou moeten worden, wilde het een
‘uitstekend’ blad genoemd kunnen worden. Die lijst weerspiegelt in hoge mate Van
Oorschots persoonlijke en eigengereide interesses en stokpaardjes, en is daarom op
zichzelf al de moeite van het lezen waard.
Tirade. Jaargang 47