Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

I wish that for just one time
You could stand inside my shoes
And just for that one moment
I could be you Yes,
I wish that for just one time
You could stand inside my shoes
You'd know what a drag it is
To see you.
Kon je nu maar voor één keer
een tijd in mijn schoenen staan
en was ik voor dat moment
nu maar eens jou
Ja! Kon je nu maar voor één keer
een tijd in mijn schoenen staan.
De sof die jij dan zag zie
ik in jou.
143
13 1/2 was ik, en eens te meer in de war. Had ik mij dankzij ‘Miss Lonely’ nog
kunnen vasthouden aan het strootje dat Like a rolling stone over een meisje ging,
met Positively 4th street ontnam mijn held me mijn laatste uitvlucht. Dit ging wel
degelijk over mij wist ik, voelde ik, maar welke ‘sof’ vermocht hij dan wel in mij te
zien? Ik kwam er niet uit. Feit is dat het lang zo'n grote ‘hit’ niet werd als Like a
rolling stone. De volgende single verscheen eind november 1965 en werd zelfs
helemáál geen hit. Maar Can YOU please crawl out your window? verschafte me
wel een embryonaal antwoord op wat me onbewust kwelde - zelfs geen plastic broer
die mijn vriend wilde zijn -, omdat het eindigde met de slotregels:
You got a lotta nerve
To say you are my friend
If you won't crawl out your window
Yes crawl out your window
Jij hebt veel lef, verdomd
dat je me je vriend noemt
als je niet je denkraam uitkruipt
Ja kruip uit je denkraam
Van het verband dat Dylan zelf tussen beide liedjes legde, brouwde ik alsnog een
strootje. Wat wist een nog geen veertienjarige van ‘politics of sex’, laat staan de
overgang van eng-nationalistisch naar individualistisch denken, waar ook hijzelf
middenin zat? Wél had ik intussen weet van het door Dylan aangegane conflict met
zijn bewonderaars van het eerste uur, de ‘folkies’ die hem hadden ingehaald als
‘politieke stem van een generatie’. Door die laatste strofe van Can YOU please crawl
out your window? kon ik plotseling een majeure conclusie trekken en dwarsverbanden
leggen.
De conclusie was dat Dylan mijn plastic broer niet alleen niet was en niet kón zijn
maar, belangrijker, het zelfs vertíkte dat te zijn en dat hij daarin volkomen gelijk had.
Wat hij met ‘uit je denkraam kruipen’ bedoelde, snapte ik nauwelijks nog. Dat ik het
zélf moest zien te redden in het leven, zelfs
Tirade. Jaargang 47