Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

103
Daar zat wat in en ik wilde al weg lopen. Maar toen stootte Sjier me nogal pijnlijk
aan. Hij wees en giechelde weer. Achter de allerduurste vleugel ergens achter in de
zaak zat iemand te spelen. We liepen een hoek om om door de andere ruit beter te
kunnen zien wie het was. Jimmy Wop.
Jimmy Wop heeft Van Cleef ook als stemmer. Zo kent ie Liedje van de Hogere
Huishoudschool. Simpel.
Jimmy is verbaasd. ‘Wat moet jij met een stemmer? Jullie hebben toch geen piano?’
Ik ga de rampen niet nog eens en nu aan Jimmy Wop uit de doeken doen. Het is
al ingewikkeld genoeg. Het gaat misschien om moord. En anders wel om doodslag.
Ernstige mishandeling zou ook kunnen.
Of minstens om iets anders dat begrijpelijk maar strafbaar is.
Ik moet een heleboel mensen tegelijk beschermen. Op de eerste plaats mijn vader.
Eigenlijk niet op de eerste plaats, want ik bescherm mijn vader omdat ik mijn moeder
moet beschermen. En mezelf. En ik bescherm Van Cleef niet omdat ik iets heb met
Van Cleef, ik heb absoluut niks met Van Cleef, maar omdat hij jammer genoeg
kinderen heeft.
Ik moet Vliegdekmoederschip van Cleef beschermen en die Liedje van Cleef tegen
de wraak van mijn vader, en dus ook Jimmy want die vindt Liedje misschien... Het
is om duizelig van te worden.
Ik moet zelf naar die smeerlap toe. Het is een eind, maar het moet maar. Ik overleg
het niet eens met Sjier want als hij nog een keer giechelt, doe ik hem wat.
De man woont buiten de stad. Een mijnwerkersbuurt. Ook veel akkers en grasland.
Soms honderden meters maïs. Ik ben buiten adem want het is al een kwartier lang
bergop en niet zo'n beetje. Het laatste stuk loop ik. Ik heb mijn vaders fiets en die
heeft een te hoog zadel. De stemmer woont op nummer 119 in een eindeloze straat
met gore huisjes. Ja. Voor zijn deur staat zijn kever.
Hij is thuis.
Verdomme, hij is thuis.
Ik ben gek. Wat kom ik eigenlijk in deze straat doen?
Ik kan moeilijk aanbellen. Als die man opendoet en me herkent... Nou ja, dan zou
hij misschien juist naar me luisteren.
Hij kan toch niet zo maar om iemand heen die hem toevallig op heterdaad heeft
betrapt?
Tirade. Jaargang 47