Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

167
Over het kunstwerk van Ot en Sien
Mirjam van Hengel
Een namiddag in de zomer, ik zit in mijn achtertuin. Naast me is de bieslook in bloei
geschoten, verderop vingerhoedskruid, wederik, jacobsladder. Het is stil. Ik doe niks.
Ik stel me voor hoe ik binnen in huis hard aan het werk ben, schrobben, boenen,
dweilen, wassen, schillen, koken, terwijl buiten twee peuters in het gras hobbelen,
een jongen met een pet, een meisje met een aangerimpeld kraagje aan haar hals.
Dikke kleren dragen ze: lange kousen, hansop, bloes, broek; een jurk, een onderrok,
een hemd. De hitte wordt ze te gortig, alles moet uit. Bloes los, schoenen uit. Broek
afstropen, gefrummel aan knopen, gewurm van armen uit de mouwen, jurk naar
beneden.
‘“Nu de kousen nog uit!” roept Ot. Hij zit alweer op de grond en Sien moet hem
nog eens helpen. Als Ot klaar is, gaan ook Siens kousen uit. Wat een feest is dat!’
Niet alleen het uittrekken van kousen; ongeveer alles in Het boek van Ot en Sien is
feestelijk. Het platdrukken van een neus tegen de ruit, het paardje rijden op vaders
knie, het springen van de stoep. Het wegkruipen onder een wasrek, het eten van
kersen, het dragen van een emmer water.
Alles is veilig, vrolijk en knus en de wereld is klein, nauwelijks groter dan een
huis met een achtertuin, al gebeurt er ook nog weleens iets op stoep of straat en zijn
er uitstapjes naar winkel, school of grootouders. Verkeer is er nog niet, op straat
wordt gehinkeld, gekaatst en touwtje gesprongen, groter gevaar dan een beetje de
weg kwijtraken in het dorp bestaat niet.
Hoofdpersoon Ot is vijf jaar oud, zijn buurmeisje Sien vier en een stuk banger,
verlegener en minder ondernemend. Ze spelen samen, elke dag. Ze bekijken beestjes
in het gras, leggen een tuintje aan, maken poppetjes, klimmen in een ton, zetten de
poes in de poppenwagen, stampen in de plassen, breien, hinkelen. Geen
kleuterzwemles of ballenbak verstoort hun huis-, tuin- en keukenplezier en behalve
van een houten paard en een pop met wagentje is er van speelgoed geen sprake.
Tirade. Jaargang 47