Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

78
‘Ik ga eens,’ zei hij. ‘Bedankt. Bedank je moeder, bedoel ik.’
Toen hij de trap afliep kwam het Jonge Stel binnen. Maar hij vroeg ze niets. ‘Was
het leuk?’ zei mijn moeder.
13
Toen ik een keer verzuimde en Wop het klaslokaal rondkeek en vroeg: ‘Is Sep Paffen
er niet?’ en iemand riep: ‘Ziek!’ zei hij: ‘Gelukkig.’ Zo aardig was hij nou ook weer
niet. Ik had hem niets gedaan.
Maar de meeste leraren vinden me druk.
‘Enigst kindje zeker?’ zei Nappie (Biologie) een keer tegen me.
‘Meneer denkt zeker nu hij in het schoolkrantje zit, dat mijn les er niet meer toe
doet?’ Fokke (Nederlands).
Wie mogen me eigenlijk echt? Ik telde ze 's nachts op mijn vingers. Familie deed
niet mee. Rokus? Maar die zat in het Westland omdat zijn vader stoflongen heeft en
ver weg de tuinbouw in wou gaan.
Heintje Treur? Maar die vindt iedereen aardig. Achterlijk telt ook niet.
Die jongen die me vroeg of ik dacht dat hij homoseksueel was? Dacht het wel. Ik
gaf hem één vinger.
De anderen in de redactie? Och... Mmm... Neu... Ik ben de jongste.
Jimmy? Ik denk dat die tegen mijn muren praatte. Geen idee. Ik deed die vinger
maar weer weg in het donker.
Mijn tekenleraar? Oké. Vinger terug.
Nou mijn vijanden.
Joop Sikkema? Zeker wel. Goed voor twee vingers, zo niet een hele hand. Nóg
meer vijanden? Nee... Niet. Ik ben niet interessant genoeg.
Ik draaide me op mijn zij en ik sliep.
Het was wel net licht geworden.
Er is één moment waarop ik Joop niet kan haten. Dat is als meneer Sikkema de straat
op komt om tegen hem te veerballen.
‘Reinier, eerst je goeie jasje uit!’ roept zijn vrouw.
Meneer Sikkema verliest altijd. De man mist elke bal. Hij doet wel zijn best en
hij vraagt ook aan Joop wat hij toch steeds verkeerd doet.
En Joop legt hem dat geduldig uit. En zijn stiefvader luistert ademloos. Nou ja,
buiten adem eigenlijk. En dan knikt hij na een tijdje en zegt: ‘Ik zal het doen. Ik doe
dat, Joop!’
Tirade. Jaargang 47