Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

566
Nu had ik precies een dag eerder woordspelletjes gedaan op de speelplaats. We
verhaspelden met opzet alle zinnen en verwisselden bijvoorbeeld ook de medeklinkers
in woorden, zodat het was alsof we een vreemde taal spraken. Het woord dat ik
misvormde was ‘beukennootje’.
De jongen met wie ik het speeltje speelde, sloeg dubbel. Ik wilde weten waarom
dit nu zo bijzonder leuk was.
‘Dat moet je nooit meer zeggen!’
‘Wat moet ik nooit meer zeggen?’
‘Nou! Wat je net zei!’
‘Wat ik net zei?’
‘Nou! Je weet toch wel hoe dat heet?! Wanneer een man op een vrouw ligt!?’
‘Op een vrouw?’
‘Nou! Ze zeggen wel is: het komt niet van het water en het komt niet van de wind!’
‘De wind?’
‘En niet van het vuur! Mijn vader heeft van die boekjes, daar staat het allemaal
in. Oeioei! Als mijn moeder dat wist. Nou! Oeioeioei!’
Ik besloot het die avond maar aan mijn vader te vragen. Die wist nog wel eens
wat.
Mijn vader stond in de keuken en bakte zelf bloedworst met schijfjes appel, iets
waar mijn moeder van gruwt.
Ik vroeg hem waarom ‘neukebootje’ een grappig woord was. Mijn vader liet de
vork in de pan vallen.
‘Grappiger dan woedblorst bijvoorbeeld,’ zei ik. En ik vroeg wat water en vuur
er mee te maken konden hebben. En wind. En waarom een man op een vrouw zou
willen liggen.
‘Geen idee,’ zei hij. ‘Zet de borden maar op tafel.’
Daarom zou mijn bank leeg blijven tijdens Engelse les. Mijn preutse vader, die nooit
met het theelepeltje van mijn moeder of van mij in zijn thee wil roeren, had
professionele hulp ingeroepen.
De rector wist niet van de beukennootjes, maar begon uit zichzelf over
boterbloemen en zaden, vruchtbeginsels, stampers en dikke hommels. En bouwde
het langzaam op naar een climaxloze climax zonder enig lichaamsdeel bij de naam
te noemen. Het werd een wonderlijk verhaal vol geheime handelingen die wel Gods
zegen hadden maar die je voorlopig beslist met niemand moest doen. Er kwamen
naast boterbloemen ook meisjes in voor die je niet ongelukkig mocht maken. Jongens
werden waarschijnlijk niet ongelukkig.
Tirade. Jaargang 47