Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

101
huisje van Rooie Trui eindelijk omgehakt is. Dat weet ik van Sjier.
De Oude Linde was een driehonderd jaar oude boom even buiten het centrum. Hij
moest weg volgens de gemeente, want hij belemmerde het zicht voor de
automobilisten. Rooie Trui is hooguit honderd jaar, al oogt ze ouder. Ze heeft haar
hele leven in het huisje achter de boom gewoond. Volgens Sjier is ze er geboren.
Rooie Trui heeft zich maandenlang tegen het omhakken verzet. Met hand en tand.
Nou ja, tanden heeft ze niet meer.
Sjier was erbij toen ze de linde echt gingen omzagen. Ze kwam uit haar huisje om
te schelden en ze geloofde niet dat er toestemming was gegeven, maar één van de
mannen begon takken af te hakken. Twee andere gingen lachend zagen. Sjier zegt
dat Rooie Trui de gemeentewerkers met haar knoestige wandelstok te lijf is gegaan
en hijgend naar adem op de ruggen van de kerels bleef timmeren tot ze ophielden.
Dat ze daarna de dikke boom omarmde met haar magere armpjes en riep: ‘Zaag me
maar méé doormidden!’ En dat Vroemen erbij heeft moeten komen Als hoofd Publieke
Werken. En dat ze die Vroemen pas echt te lijf is gegaan. Met haar reumatische
handen heeft ze hem in zijn gezicht geklauwd, met haar stok heeft ze hem afgerost.
En hij kon niet terugvechten, want dat doe je niet met een honderdjarige als er andere
mensen om je heen staan en vooral niet als hoofd Publieke Werken.
Een ambulance heeft haar moeten afvoeren, nog net niet in een dwangbuis. Het
is eigenlijk een treurig verhaal. maar ik dacht mijn vader een plezier te kunnen doen
met het feit dat Vroemen een paar flinke klappen had gehad. Maar hij luistert niet.
‘Sep... weet jij nog hoe die man heet?’
Ik staar hem aan. Man? Vroemen, zei ik toch?
‘Die altijd de piano stemt.’
‘Die komt niet meer,’ zeg ik. ‘Die komt nooit meer, pa.’
‘Ik wou alleen maar weten hoe hij heet,’ antwoordt mijn vader kalm.
Is dat een verbeten blik? Zie ik daar koude haat in zijn ogen? Ik weet niet hoe mijn
vader kijken zou als hij iemand zou willen vermoorden.
‘Wat moet je dan met die man?’ vraag ik.
‘Niks. Ik wou alleen maar weten hoe hij heet.’
Ik denk na.
‘Van Cleef of zo. Wat moet je met die man, pa?’
‘Of zo?’
‘Nee, hij heet Van Cleef.’
Ik weet opeens wat ik nog meer moet zeggen.
Tirade. Jaargang 47