Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

79
Joop slaat kalme ballen in zijn richting en hij moet ze steeds weer oprapen. Hij bakt
er niets van.
En mevrouw Sikkema roept bij de voordeur: ‘Je doet het weer niet goed, Reinier.
Je luistert ook niet naar hem.’
‘Jawel. Ik luister wel naar hem. Ik luister altijd naar je, hè Joop?’
En Joop is rood van genoegen.
14
Het is gebeurd. Het is over. Fini. Het wordt nooit meer zoals het misschien nooit
geweest is.
Mijn vader is op de hoogte. Ik hoef aan het ontbijt niet meer mijn eten naar binnen
te proppen zodat ik een volle mond heb en mijn moeder niet schreeuwend kan
verraden, als ze hem bijvoorbeeld kust wanneer hij weggaat.
Mijn vader weet van mijn moeder en de stemmer.
Mijn moeder huilt. 's Ochtends, 's middags en 's avonds. Bij vriendinnen, in de
tuin terwijl ze de kippen voert, in het washok in die snikhete walm die geurt naar
ondergoed en Sunlightzeep. En tijdens negen heit de klok.
En mijn vader huilde nog veel erger. Maar wel één keer. Ik heb mijn vader nog
nooit eerder zien huilen. Het was alsof hij smolt als een kaars.
En ik weet ook wie het hem verteld heeft.
Vroemen. Dieudonné Vroemen, die de scepter zwaait tijdens processies, die de
collectezak duwerig rammelend onder je neus houdt in elke hoogmis, penningmeester
van een RK Klaverjasvereniging, voorzitter van ‘Het Katholieke Meisje In Nood’
en als geen ander op bridgeavonden keffend tegen zijn vrouw wanneer ze verkeerd
uitkomt.
Ik ken hem van de processies. Dan loopt hij als notabele nummer één voor de stoet
uit. Zwart jasje, broek met strepen, zilvergrijze das, bloem in het knoopsgat, lint om
de buik. Achter hem de mollige winkelmeisjes in glimmend custardgeel en
damesondergoedblauw zodat elke vetkwab apart vonkt in de voorjaarszon. Dieudonné
Vroemen gebaart hoe ze moeten lopen. Alsof het Maagdenkoor dat niet allang weet.
Alsof die rijen mensen op de stoep in verkeerde straten staan te wachten en de
bloemtapijten voor een geheel andere optocht gestrooid zijn die toevallig dadelijk
óók voorbij zal komen.
Dieudonné Vroemen, door God gegeven en door God gezonden is mijn verleide
moeder komen vertellen dat hij mijn bedrogen vader zal moeten
Tirade. Jaargang 47