Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

626
‘Wilt u me excuseren?’ Met een bemoedigend glimlachje naar mij loopt de arts de
halfdonkere gang in.
Na vier afgebroken pogingen slaagt de Ier erin het hele nummer foutloos te draaien.
‘Ben jij dat Annie? Hallo? Ja met mij. John. Ik ben goed aangekomen hoor.’ Hij
vertelt dat zijn reis naar Vilnius prima verlopen is, maar dat hij vandaar naar een
gekkenhuis is gedeporteerd, samen met iemand die denkt dat hij de beste dichter van
Nederland is. Tot nu toe wordt hij redelijk behandeld. ‘En ik heb net met God
gesproken. Het leek me een keurige man.’ Met een onschuldig gezicht houdt hij het
verontruste getjilp uit de hoorn van zich af en fluistert tegen mij: ‘Mijn vrouw denkt
dat ik dronken ben.’
‘Hoe is jouw kamer?’ vraag ik als we over het tegelpad naar Café Širdele lopen.
‘Ongelofelijk. Geen minibar, geen bad. En een veel te kort eenpersoonsbed!’
‘Je kunt je benen toch uit het raam steken?’
‘Maar als ik nou een vrouw tegenkom, Erik?’
In het café zitten de anderen al te eten. Ik vertel verontwaardigd dat ze John en mij
in één kamer wilden stoppen. Craig reageert niet verbaasd. Een kamer delen is
helemaal niet ongebruikelijk hier. Litouwen is geen rijk land. Een festival als dit kan
zich niet onbeperkt kamers veroorloven.
Omdat er aan het tafeltje nog maar één plaats vrij is, gaan John en ik ergens anders
zitten. Op een grote groep scholieren rond een stel aan elkaar geschoven tafels na,
is het café zo goed als leeg. Het doet denken aan een Noordhollandse strandtent in
de winter: zand op de planken vloer, veel verweerd vurenhout, oude blues op de
achtergrond. Aan de wanden posters van ‘Poetinis Druskininkų Ruduo’ en foto's
zoals je ze wel in vitrines naast nachtclubentrees ziet: lachende gezichten, naar de
camera geheven glazen, verhitte feestvierders met armen om elkaars nekken op een
dansvloer. Hoogtepunten van vorige festivals, vermoed ik.
Voor John en ik hebben kunnen bestellen, staan de Bulgaarse en de Griek op. Ze
hebben hun borden nog niet half leeg, maar wij kunnen hun plaatsen nemen. Ze
willen nog een goede nachtrust voor het allemaal losbarst, morgen.
‘Die gaan me toch neuken,’ zegt John zodra ze de deur uit zijn. Volgens hem
hebben ze elkaar vorig jaar ontmoet op een festival in Macedonië. Zij was zo verliefd
dat ze meteen een uitgeverij is begonnen en vier bundels van de Griek in het Bulgaars
heeft uitgegeven. ‘Denken jullie dat dat blonde
Tirade. Jaargang 47