Tirade. Jaargang 47 - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

173
Ook ik veer op van boeken als De dame en de neushoorn, De prinses en de moestuin,
Zwart als inkt. En ik vind het geen ‘kinderboeken’, al zijn het misschien ook geen
‘volwassenenboeken’. Zeker is dat het literatuur van het eigenzinnigste soort: fris,
ongezwollen, vol vrolijkmakend taalgebruik en spannende perspectieven. Vol van
het soort sprankelende grilligheid die ook het werk van schrijvers als Jan Hanlo,
Bohumil Hrabal, Julio Cortázar, Anton Koolhaas, Charlotte Mutsaers en andere
royaal eigenzinnige geesten kenmerkt. Humor die besloten ligt in formuleringen,
nauw waarneembare ironie, lichte absurditeit, gekte - eigenschappen die een tekst
die in eerste instantie voor kinderen bedoeld lijkt te zijn daarbovenuit tilt. Waarin
juist onvoorspelbaarheid de toon aangeeft.
Leg een boek van deze ‘soort’ naast Het boek van Ot en Sien en je ziet onmiddellijk
wat aan die klassieker ontbreekt om het een kunstwerk te kunnen noemen. Een goed
voorbeeld is Bokje, van Harriët van Reek. Het verscheen twee jaar geleden, voor
zover ik weet is het niet enorm opgevallen, maar ik pleit bij dezen voor een enorme
uitbreiding van het aantal verhalen over de twee hoofdpersonen, zodat op zeker
moment Het boek van Bokje en Li het licht ziet, en ik een stuk kan gaan schrijven
over het kunstwerk van Bokje en Li.
Hier dan alvast een kleine voorproef. Met origineel voorbeeld.
De lucht was diepblauw. Bokje lag in het gras naast Li. Ze tuurden naar
de wiebelende blaadjes van de populieren.
Soms vloog een zoemende bij langs, of een vlieg. Soms loeide een koe in
de verte.
Op deze dag waarop alles was zoals het was, veranderde Li plotseling in
een big.
Het duurde heel kort, een minuut of drie en daarna werd Li weer gewoon
Li.
‘Hoe was het,’ vroeg Bokje, ‘hoe was het om een big te zijn?’
Li had het heel fijn gevonden om een big te zijn, maar het was moeilijk
om precies te begrijpen hoe het geweest was. ‘Want,’ zei Li, ‘ik was wat
ik zag en zo was het.’
Bokje en Li zijn een duo zoals Ot en Sien dat ook zijn, maar dan anders.
Ze beleven kleine avonturen, net als Ot en Sien in elk hoofdstukje één, maar dan
anders.
Alleen al de taal - de blaadjes die wiebelen, Li die gewoon weer Li wordt
Tirade. Jaargang 47