полнотекстовый ресурс

деушінің рухани төсілінде әртүрлі өлшеуіш қүралдармен —тіктеуішпен, бүрыштамамен және циркульмен —жүмыстыңбарлық деңгейлерін басқаратын өзгермейтін архетиптердіңбейнел ерімен символданады 1*.Шығыста бүгінге дейін сақталып келе жатқан қолөнершілікинициацияларға қарағанда, тас шабушының ырғақтыжұмыеы кейде Қүдай есімін айтып немесе ішінен қайталапотыру арқылы жасалған болар деп үйғаруға болады. Олайболған жағдайда, Қүдай есімі, жаратушы және түлетушіСөздің символы ретінде, өнерге иудей немесе христиан дәстүріменөсиет етілген сый ретінде саналса керек.Жоғарыда айтылғандардан үққанымыздай, үсталық корпорацияларүрпақтан-үрпаққа жеткізіп келе жатқан инициациялықілімдер соз, теория жүзінде емес, нақты іс жүзіндеболса керек. Қарапайым геометриялық үстанымдардытаза практикада қолдану, шамасы, шеберлердің бойындатүйсіну қабілетімен бірге, метафизикалық шынайылықтыішінара болса да “ітптей сезу” сезімін оятқан болар. Рухани“кілт” саналған өлшеуіш қүралдарды пайдалану әмбебап заңдардыңозгермес қатандығын одан әрі сезінуге себепкер болганыанық. Әуелде бүған “табиғи” деңгейде, статитка заңдылықтарынбақылау кезінде, ал кейін “табиғидан тыс”;интуитивті түрде осы зандылықтар арқылы олардың өмбебапархетиптерін түйсіну кезінде қол жетгі: қашан да геометриямен статика ережелерінен шығарылып тасталған “логикалық”зандар осы кезге дейін материя түсінігіне өз бетімененгізілген жоқ деп есептеліп келді, бүл “рухани еместің”инерциясын шатастырып алуға соқтыратын.Осы түрғыдан қарастырылғанда шебердің жүмысырөсімге айналады; бірақ ол ғүрып маңызын иемденетін болса,ізгілік қайнарына қатысты болуға тиіс. Символдық актініоның тәңірлік түпкі бейнесімен (прототип) байланыстыратынбелік рухани ықпал ету қүралына айналып, сананыңтерең “трансмутациясын” жасауға тиіс; қолонершілік ини-Циациясының қүрамында рухани асырап алудың қасиеттіактісі болатыны да белгілі.Онер немесе үсталық аркылы “жүзеге асырылудың” мақсатышеберлік, яғни өнерді кемел деңгейде және қапысыз1 Frithjov Schuon, “De lHUnite transcendante des Religions”, Paris,Gallimard, 1948.223