полнотекстовый ресурс

анасы: А ің мүсіндеріне, керілу көріністеріне (распятие), адаммүсіні іар реликварийлерге ғана рүқсат етіледі. Литургиялыкне болып есептелмейтін статуялар, мөселен, кафедралықоборларды безендіріп түрған мүсіндер, ғимараттанбөліп кррауға келмейтіндей етіп орналастырылған, өйткені,адамн ь ң: жеке бейнесі өз бетімен өзінің ең асқақ нөтін ашыпкөрсетінемеседенеспмүмкпӘріөлшемқоюғажэне а,ция үсгенменархите:соборіүСк;басты ақырыбын —адам бейнесін айналып оте алмайды.Бірін п. ден, бүл бейне Қүдайдың озіне үқсатып, соныңүлгісііу : н жаратылған болып есептелетіндіктен, Қүдай депесепте.налуғаадамғана келпайғалЖүзіңгалмайды, бүл тек бейнеге айналған Сөздің адамиэмбебап пішіні арқылы ғана, Христгің “мистикалық” бейнелейтін киелі ғимараттың пішіні арқылы ғанаболатын нәрсе.не, бүл үзілді-кесілді, барлық дәстүрлерге ортақде емес. Индуистік өнерде, мәселен, оқшау мүсіныйым салу жоқ, мүсін йога принциптеріне сүйенетінамның бойында қүдайдың барлығына сәйкес позианатынболса, ол табиғи нәрсе деп есептеледі. Деиндуистіконерде сакральді скульптура мен сакральдітура арасында да тығыз байланыс бар, ол осы өнердін байланыстыратын аспект болып есептеледі.льптура мәселесі —проблемасы христиан өнерініңетін Сөздегі түтастықтың бөлінбейтін болшегіне айгиіс.Екіншіден, адамның жеке пішіні өз сүлулығынійналған Сөздің сүлулығымен бірігу арқылы қалпыіреді;бүл соборлар порталдарындағы киелілер менбарлар жүздері арқылы көрінеді: олар Христтіңе өмір сүріп, соның пішінінде дамылдайды.Гаь с Зедельмейер өзінің “Орталықты жоғалту” (“Verlustder Mit e ”) атты тамаша еңбегінде христиан өнерінің өз қүлдырауіның ең соңғы сатыларына жетуі ең алдымен адамбейнес нің қүлдырауы болғандығын көрсетеді: ортағасырлықөі ер Қүдайдың үлгісі мен бейнесі арқылы сомдағанадамні Н орнына Ренессанс өнеріндегі тәуелсіз —өзін-озімадақт а йтын —адамның бейнесі келді. Осы дербестік (ав-тоном я) иллюзиясы :(алдамшы көрінісі) басынан бастап-ак“ортал|>і қты жоғалтутды” білдіреді, ойткені, адам Қүдайғажүзін үрмаса, бүтін бола алмайды, ол сол сәттен бастап бірнешеі элікке бөлініп кетеді; өуелі оның қүндылығын табиғаттымозге аспектілері ығыстырады, содан соң олар жойыпжібері. е, ді; оны жүйелі түрде теріске шығару және жаңсақетіп ке > сету қазіргі өнердің мақсаты болып табылады.311