Download deel 2 - Textualscholarship.nl

epigrammen van 23 januari 1669 en 17 februari 1676 (resp. Ged. VII, p. 237
en VIII, p. 135), en de uitvoerige behandeling van het vraagstuk `gehoor of
gezicht' door Emmens 1981, m.n. p. 62-76.
1899 hiet: noemde
Gevoelens (...J Sinn: de puur seksueel gerichte neigingen van de zintuigen
1900 En 1...] Minn: beschouwde ik nooit als basis van een harmonieuze liefdesrelatie.
Zoals steeds associeert Huygens liefde met muziek: het sleutelwoord
is 'afstemmen'. Zie m.n. het gedicht `Twee ongepaerde handen op een
Clavecimbel', in Zwaan 1976, p. I05-I17).
190I Daer [...] reden: waar het vervolg een huwelijk zou zijn, en (dus niet alleen
lust, maar) lust tot voortplanting waar de rede niet bij mocht ontbreken
1902 Daer (..]kies was ik heel kieskeurig
1903 held're: zuivere, reine
1903-04 gelijck (...]schee: De beeldspraak bevestigt het accent dat hier op de geestelijke
kwaliteiten van de vrouw wordt gelegd: de `schede' (het lichaam) is kostbaar
en mooi, maar toch niet meer dan `verpakking' van de ziel. Vgl. ook r.
1906: het gaat om een verbond tussen twee `harten'; en 1909-1911: de lichamen
volgen de zielen, niet andersom.
1904 gehuijst [...] gepaert: woonde en mee verbonden was
1907 Maer 1...]kant: maar er was geen gekkigheid bij. `Maer' slaat terug op de vorige
regel, waar Huygens zichzelf en Susanna identificeert met het boerenstel dat hij
zojuist nog in mild-burleske vorm ten tonele heeft gevoerd. M.a.w.: `Ik zeg dat
nu wel zo, maar denk niet dat wij zó praatten, het op die manier aanpakten...'
1908 En 1...] bescheid: en de belangen van beide partijen werden op verstandige
wijze afgewogen
1909 Cassen: omhulsels
1910 Die [...] bevielen: die elkaar op gelukkige wijze aanstonden
191I Bevestighden de koop: `door handslag (het elkaar de rechterhand geven ten
teken van trouw)' (Zwaan). Het huwelijk wordt m.a.w gezien als de bezegeling
van een contract.
1912 paer en paer. paarsgewijs (nl. lichaam en ziel van de een en lichaam en ziel
van de ander; vgl. ook r. 1901)
1913-1944: Zijn huwelijk was dan ook volmaakt gelukkig. Nogmaals: hij vergat nooit wie hij
was. Een man die voor een vrouw op de knieën gaat, dat is walgelijk. Op het moment dat een
man een aanzoek doet, moet hij al weten dat de vrouw hem goed gezind is, anders wordt het
huwelijk een kwestie van aandringen en dwingen en daar komt alleen maar narigheid van.
1913 Hoe 't schickte: hoe het verder ging
1915 Maer [...] soecken: Maar er zijn nog steeds géén getuigen (tegenstelling met
`tuijght de tijd...'; lees met accent op `soecken')
202