Download deel 2 - Textualscholarship.nl

1308-3 tekst AU Terrain hanc cum populis urbibusq et fluminibus et ambitu marls,
puncti loco ponimus, ad uniuersa referentes. Sen. Cons. ad Marc.
vert. Deze wereld, met zijn volken en steden en rivieren en de omloop van de zee,
neemt niet meer plaats is dan een stip als we kijken naar het universum.
bron Seneca, Consolatio ad Marcum 21, 2.
noot Loeb: [...] cum urbibus populisque et fluminibus [...].Huygens volgt de ed.
Lipsius (1639-1640 I p, 179; aldaar cap. 20).
1317 tekst AU Iam verb ipsa terra ita mihi parua visa est, ut me Imperij nol, quo
quasi punctum eius attingimus, poeniteret. Cic. Somn. Scip.
vert. Maar reeds scheen de wereld zelf mij zo nietig toe, dat ik ons rijk, waarmee
wij er als het ware een punt van aanraken, versmaadde.
bron Cicero, Republica VI [=Somnium Scipionis], 6. In de ed.-Gulielmus/
Gruterus (1618-1619 IV, p. S44) ontbreekt vero.
1327 tekst AU Luc. 19. 3. 4.
vert. [En zocht Jezus te zien, wie Hij was; en kon niet vanwege de schare, omdat
hij klein van persoon was. En vooruitlopende, klom hij op een wilden vijgeboom,
opdat hij Hem mocht zien; want Hij zou door dien weg voorbijgaan.]
bron Lucas 19:3-4.
1407-I tekst KA Hoc hic quidem homines tam brevem vitam colunt, Cum haste
herbas ejusmodi in suam alvum congerunt, Formidolosas dictu, non
esu mock): quas herbas pecudes non edunt, homines edunt. Plaut.
Pseud. 3. 2.
vert. Hierdoor hebben de mensen een zo kort leven, dat ze gewassen in hun maag
proppen van het soort dat al verschrikkelijk is om te noemen, laat staan om te
eten; wat het vee niet eet, eten de mensen.
bron Plautus, Pseudolus, 822-825.
1407-2 tekst KB Vilibus ancipites fungi ponentur amicis. Juv.
vert. Aan de armere vrienden worden twijfelachtige paddestoelen geserveerd.
bron Juvenalis, Satiren V, 146.
141I tekst AU Numqd n. hic furor est, q nemo noum mortalem se cogitat, q nemo
imbecillum? Sen. ep. I14.
vert. Want is het geen dwaasheid dat niemand van ons eraan denkt dat hij sterfelijk
is, dat hij kwetsbaar is?
bron Seneca, Epistulae morales 114, 26.
noot Loeb: Numquid enim, mi Lucili, in hoc furor est [`steekt de dwaasheid,
beste Lucilius, niet hierin'] quod nemo [...]. Behalve in het weglaten van de
aanspreking volgt Huygens de ed.-Lipsius (1639-1640 II, P . 454).
285