Szymon Rudnicki Działalność polityczna polskich konserwatystów ...

1 1 2
go. Nie miało tych problemów, co warszawskie, i od początku szło wspólnie
z młodzieżą endecką i „Odrodzeniem ”. Poglądy tej młodzieży określił
Zabiełło następująco: „W spólny był nam k u lt przeszłości szlacheckiej,
konserw atyzm typu torysów angielskich, a więc postęp ham ow any przez
tradycję, klasyczny liberalizm ekonomiczny X IX wieku, patriotyczny nacjonalizm
bez ciasności i doktrynerskości endeckiej oraz przyjęte od szkoły
krakow skiej uznanie potrzeby silnej władzy. W szystko to powodowało, że
ja k o jedyną receptę n a odczuwane głęboko w ady i bolączki polskiej rzeczywistości
politycznej widzieliśm y m onarchizm w zorow any na m aurrasowskiej
doktrynie Action Française” 105. Zdaniem Dobieckiego, koło poznańskie
rozw ijało się na tyle dobrze, że w arszaw skie coraz bardziej m u
ustępow ało w znaczeniu 106.
W m arcu 1922 r. w Poznaniu m iał m iejsce zjazd organizacji. Na zjeździe
tym jako podstaw ę ideologii Organizacji Młodzieży M onarchistycznej,
bo taką nazw ę przybrała organizacja, przyjęto: „Nacjonalizm, M onarchizm
i Katolicyzm jako czynniki ściśle ze sobą zw iązane”. Co do kierunku konserw
atyzm u tej organizacji nie pozostawiało wątpliwości następujące
sform ułow anie: „Ponieważ dotychczas w Polsce nad każdym nowo pow stającym
ruchu zachowawczym i m onarchistycznym zaciążył w pływ grupy
krakow skich konserw atystów (stańczycy, NKN, KPK), zjazd stwierdził, że
m łody ruch m onarchistyczny nie m a nic z nią wspólnego” . Zjazd zapowiedział
konieczność bloku wyborczego z „ugrupow aniam i ściśle narodow
ym i” . Zgodnie z tą zapowiedzią OMN wzięła aktyw ny udział po stronie
Chrześcijańskiego Zw iązku Jedności N arodow ej107.
Po 1922 r. działalność OMN praktycznie na kilka lat zanika. Z kręgów
młodzieży skupionej w tej organizacji nie wyszedł w tych latach ani jeden
w ybitniejszy działacz konserw atyw ny, z w yjątkiem może Leszka Gembarzewskiego,
który stał się jednym z najgłośniejszych głosicieli idei polskiego
m onarchizm u.
105 Zabiełło, Pamiętnik, cz. II, s. 244, 246—249.
106 Dobiecki, Z własnych przeżyć, z. 2.
„Akademik”, 22 III 1922.