Szymon Rudnicki Działalność polityczna polskich konserwatystów ...

248
ków w kierunku napraw y sytuacji gospodaczej. Zbyt rozbieżne były interesy
poszczególnych partii. Pierw sze kroki rządu wskazywały, że zamierza
on uzyskać równowagę budżetu kosztem klas pracujących. Swoją działalność
rozpoczął od obniżek płac. W tej sytuacji pozostawanie w nim PPS
było tylko kw estią czasu.
U grupow ania konserw atyw ne przyjęły ten rząd z m ieszanym i uczuciami.
Nie zadowalał ich jego skład, ale nie widziały na razie nic lepszego.
Zdawały sobie również spraw ę z jego przejściowego charakteru. Najspokojniej
przyjęło go SPN. Estreicher referując spraw ę na zebraniu SPN
mówił, że Skrzyński zdecydował się na ten krok, by w chwili podpisyw a­
nia układów lokarneńskich Polska nie była bez rządu. Jednocześnie w skazywał,
że gabinet utworzono bez uzgodnienia program u sanacji gospodarczo-finansowej
i na tym polega jego słabość. Zdaniem zebranych, rząd
celem niedopuszczenia do inflacji pow inien zrealizować budżet „oszczędnościowy”,
pozyskać kapitał zagraniczny, dokonać rew izji ustaw odaw stw a
społecznego i zm iany skarbowego, zaniechać reform y rolnej przez zastąpienie
jej przez dobrowolną parcelację. Żądano też zm iany konstytucji
i ordynacji wyborczej 90. Część tych postulatów rząd zrealizował. Poza redukcją
płac zawiesił ściąganie podatku m ajątkowego, poszedł na ustępstw a
wobec kapitału zagranicznego, ograniczył rozm iary parcelacji z 200 tys. na
50 tys. ha na 1926 r.
Dla rządu ważne było stanowisko klubu sejmowego SChN. W głosow
aniu nad w otum zaufania klub w strzym ał się od głosu, by nie narazić się
na zarzut w archolstw a w chwili ciężkiej dla kraju. Lepszy taki niż żaden
zatytułow ała swój artykuł „Gazeta Pow szechna”, pisząc, że „złudzeń tutaj
nie m am y żadnych i zdajem y sobie z tego sprawę, że czynione będą w praw ­
dzie próby pogodzenia wody z ogniem, ale co do w yniku których nie ma
wątpliwości” 91. Podobne stanowisko zajął „Dzień Polski”. Stanowisko prasy
SChN zgodne było z poglądem S. Kasznicy, który oceniał gabinet jako
„obrzydliw y” i telefonicznie zalecił „Dziennikowi Poznańskiem u” najw iększy
sceptycyzm wobec rządu. „D ziennik” zajął zalecane stanowisko, pisząc,
że w koalicji kryje się zarodek bezsilności. W skazywał na rozbieżne koncepcje
poszczególnych m inistrów. Podkreślał brak w rządzie Sikorskiego
jako jedynego, .który mógłby opanować „warcholstw o topniejących sym ­
patyków starobelw ederskiej grupy wojskow ej”. Przestrzegał, że słabość
okazana w tej spraw ie „może srogo się zemścić” 92.
Uwagi „Dziennika Poznańskiego” w ynikały z ożywienia działalności
politycznej przez Piłsudskiego i jego zwolenników. W walce z przeciw nikam
i sięgano nieraz do m etod w yw ołujących potępienie całej opinii, jak
30 Zebranie Prawicy Narodowej, „Czas”, 23 XI 1925.
91 „Gazeta Powszechna”, 22 XI 1925.
92 Żółtowska, Dziennik, 21 XI 1925; Nowy twór w powijakach doktryn partyjnych,
„Dziennik Poznański”, 19 XI 1925; Gabinet premiera Skrzyńskiego, tamże,
22 XI 1925.