Szymon Rudnicki Działalność polityczna polskich konserwatystów ...

164
no ustąpienia W ojciechowskiego lub rozpisania nowych wyborów. Jednak
w styczniu, pod w pływ em stanow iska reszty ChZJN, wycofano się z żądania
ustąpienia W ojciechowskiego, trw ając na stanow isku albo stw orzenia
„polskiej większości”, albo now ych w y borów 13. Stan rokow ań w sprawie
utw orzenia „polskiej większości” decydować będzie od tej chwili o stosunku
do rządu Sikorskiego.
Rząd Sikorskiego gorąco poparła grupa krakow ska SPN i „K urier Polski”
w W arszawie. W w arunkach, jakie zaistniały po wyborach, SPN nie
mogło liczyć na w pływ y na rząd. Dopiero powołanie przez R ataja Sikorskiego
na prem iera stworzyło tę możliwość. Sikorski współpracow ał z tą
grupą podczas I w ojny światowej w ram ach NKN i ówczesne w ięzy nie
zostały zerwane. M inistrem spraw zagranicznych został A leksander Skrzyński,
aktyw ny działacz SPN. Każda inna kom binacja w sejm ie z punktu
widzenia SPN byłaby gorsza. Nieprzypadkowo „Czas” określił ten rząd
jako konserw atyw ny 14. Żaden inny rząd w okresie 20-lecia nie doczekał
się takiego kom plem entu na łam ach tego pisma.
„Czas” bronił rządu Sikorskiego przed atakam i ze strony ChZJN. Przedstaw
iał go jako jedyny gabinet, „który może przeprow adzić sanację państw
a w duchu interesu ogólniepaństwowego”. Za jego zaletę uznaw ał bezp
artyjny charakter. Stw orzenie bloku 8-ki i „Piasta” uw ażał za nierealne,
nie rokując m u dłuższego bytu. Za łatw iejsze do przeprow adzenia i skuteczniejsze
uznał propozycję Sikorskiego rozszerzenia składu gabinetu poprzez
wprow adzenie do niego przedstaw icieli PSL „P iast” 13. Kom binacja
taka w ydaw ała się możliwa, poniew aż stronnictw o to początkowo poparło
rząd, m ając na uwadze w ypadki grudniow e oraz chcąc prawdopodobnie
osiągnąć lepszą pozycję w pertraktacjach z ChZJN.
Z podobnych względów politycznych co i „Czas” poparł Sikorskiego
„K urier Polski”. Sikorskiego łączyła z redaktorem „K uriera Polskiego”
I. Rosnerem długoletnia przyjaźń. W 1923 r. potrzebni byli sobie nawzajem.
Sikorski w ykorzystyw ał dziennik jako swój nieoficjalny organ, a ponieważ
pismo znalazło się wówczas w ciężkiej sytuacji finansowej, przez
jakiś czas subsydiow ał je z funduszów państw owych. Doszło naw et do propozycji
ze strony „K uriera”, by rząd w zam ian za subsydia przejął część
akcji wydaw nictw a, na co Sikorski się nie zgodził16.
S. M ackiewicz zarówno do. rządu Sikorskiego, jak i do planów ChZJN
ls Za jaką ceną, „Gazeta Powszechna”, 22 XII 1922; Stanowisko, „Dziennik P0'
znański”, 22 XII 1922; Niezmieniona sytuacja, tamże, 10 I 1923; Zadania, tamże, 12 1
1923.
14 A. R., Opinie prowincji, „Czas”, 23 IX 1923; J. Mycielski pisał o wpływie SPN
na Sikorskiego, że „najskromniejsze dziś stronnictwo po cichutku rządziło”, Dziennik1'
20 VII 1923, zbiory pryw., rkp.
15 Konsolidacja Rzeczypospolitej, „Czas”, 1 I 1923; Czy po świętach nastąpi prze'
silenie, tamże, 25 III 1923; Narady krakowskie, tamże, 9 IV 1923.
16 List W. Sikorskiego do Zarządu Towarzystwa Wydawniczego „Prasa” z 1 ^
1923, Papiery I. Rosnera, zbiory pryw.