czas zniw_1 issuu pelna

– Nie rozumiem, jaki masz w tym interes. – Zmierzył wzrokiem
moją białą tunikę. – Nie poczyniłaś postępów tak szybko, jak
wszyscy się spodziewali. Czyżbyś rozczarowała swego wyjątkowego
opiekuna?
Stanęłam z nim oko w oko na odległość kilku centymetrów.
Teraz jeszcze bardziej przypominał szczura.
– Ja nie żartuję, Carl – powiedziałam ściszonym głosem. – I nie
lubię zdrajców. Powiedz, co widziałeś.
Światło najbliższej latarni zamigotało. Nikt tego nie zauważył –
cyrkowcy zdążyli się zająć już innymi sprawami – nikt oprócz Carla.
W jego oczach zauważyłam strach.
– Nie widziałem dokładnie, gdzie jest – odparł w końcu – ale
widziałem zegar słoneczny.
– Wywróżyłeś go?
– Tak.
– Czego ona chce od Spoiwa? – Zacisnęłam rękę na jego tunice.
– Nie wiem. Zrobiłem tylko to, co kazała. – Wyrwał mi się. – Po
co zadajesz mi te wszystkie pytania?
Krew zahuczała mi w uszach.
– Bez powodu. – Puściłam jego tunikę. – Przepraszam. Po prostu
denerwuję się testami.
Carl zmiękł, słysząc pochlebstwo.
– Rozumiem cię. Jestem pewien, że już wkrótce awansujesz.
– Co będzie dalej?
– Jak już zyskasz różowy kolor? Dołączymy do batalionu! Nie
mogę się doczekać, żeby dorwać te obrzydliwe szerszenie. Raz dwa
będę czerwonym.
Był jak zaklęty. Już stał się ich żołnierzem, maszyną do zabijania.
Wymusiłam lekki uśmiech i odeszłam.
Carl miał powód do dumy. Był dobrym wieszczem. Użył Nashiry,
by przywołać daną rzecz i zobaczyć ją na lśniącej powierzchni
dowolnego noumenu. To był dar wróżbitów i niektórych augurów
– potrafili połączyć swój talent z pragnieniem innej osoby,
114