czas zniw_1 issuu pelna

8
Moje imię
Ogromna ilość fluxu zatruwała krew.
Krążyłam po własnym sennym krajobrazie. Flux
zdeformował go, obdarł z kształtów i kolorów. Słyszałam
bicie swego serca, powietrze wdychane przez nos wypalało
mi gardło.
„Oni mnie zabijają”, myślałam, walcząc ze swoim umysłem
i przyglądając się, jak trzeszczy niczym drewno w palenisku. Nashira
wiedziała, kim jestem. Otruła mnie i teraz umieram. Nie trwałoby
to długo, przecież senny krajobraz nie może istnieć w martwym
ciele. Nagle myśl rozwikłała się i uciekła, zostawiając mnie wędrującą
ciemnymi częściami umysłu.
Wtedy ją znalazłam. Moją słoneczną strefę, miejsce, w którym
mieszkało piękno, bezpieczeństwo i ciepło. Pobiegłam ku niej,
ale tak, jakbym poruszała się po mokrym piasku. Ciemne chmury
przywarły do mnie, ciągnąc mnie w cień. Walczyłam z fluxem,
129