czas zniw_1 issuu pelna

Ktoś lekko zapukał do drzwi. Wszedł chłopak, pewnie w moim
wieku, może ciut starszy. Miał na sobie szarą tunikę, a jego oczy
były przekrwione. Pomimo tego był piękny, jak z obrazka. Miał
złote włosy przycięte wokół szlachetnej twarzy, usta i policzki
różowe jak płatki róży. Jego oczy, poza zaczerwienieniem, miały
przejrzysty niebieski kolor. Wydawało mi się, że jestem w stanie
wyczuć otaczające go słabe ślady aury.
− Poproszę kawę, Michael – powiedział Naczelnik. – Słodzisz,
Paige?
− Nie, dziękuję – powiedziałam. – Michael ukłonił się i wyszedł.
– A więc jest on twoim osobistym niewolnikiem, tak?
− Michael to podarunek od władczyni krwi.
− Jakie to romantyczne.
− Nieszczególnie. – Spojrzał na okna. – Niewiele można zrobić,
kiedy Nashira czegoś zapragnie. Albo kogoś.
− Wyobrażam sobie.
− Naprawdę?
− Wiem, że ma pięć aniołów.
− Tak, zgadza się. Ale są zarówno jej siłą, jak i słabością. – Upił
łyk. – Władczyni krwi doznaje cierpienia pod wpływem tych tak
zwanych aniołów.
− Jestem pewna, że aniołom jest z tego powodu bardzo przykro.
− Gardzą nią.
− Żartujesz.
− Poważnie. – Był wyraźnie rozbawiony moim lekceważącym
podejściem. – Rozmawiamy dopiero od dziesięciu minut, Paige.
Postaraj się nie wyczerpać całego swego sarkazmu na jednym
wydechu.
Miałam ochotę go zabić. A kiedy była okazja, nie potrafiłam.
Chłopiec wrócił z dzbankiem kawy. Położył tacę na stole, wraz
z obfitym talerzem pieczonych kasztanów poprószonych cynamonem.
Ich słodki zapach sprawiał, że ślina napłynęła mi do ust.
W pobliżu mostu Blackfriars był dostawca, który sprzedawał je
283