czas zniw_1 issuu pelna

Chciałam odpowiedzieć, ale tego nie zrobiłam. W jego żółtozielonych
oczach, kiedy na mnie patrzył, dostrzegłam dziwny rodzaj
ciepła. Byłam wystarczająco blisko, żeby czuć jego serce.
− Pragnę ci zaufać – powiedział.
− Możesz mi zaufać.
− W takim razie chodź ze mną.
− Dokąd?
− Spotkać się z Michaelem. – Wstał. – Na północ od Great
Quad znajduje się opuszczony budynek. Strażnicy nie mogą nas
zobaczyć.
Teraz mnie zaciekawił. Skinęłam.
Wyszłam za nim z kaplicy. Przyjrzał się łukom, szukając strażników.
Nie było nikogo.
Dał znak ręką. Pobliski duch przybliżył się do niego i popędził
wzdłuż przejścia, gasząc pochodnie. Kiedy nastała ciemność, Naczelnik
wziął mnie za rękę. Musiałam prawie biec, aby dotrzymać
mu kroku. Przeprowadził mnie przez sklepione przejście i na zewnątrz
na wysypaną żwirem ścieżkę.
Opuszczony budynek był taki jak inne, odstraszający. W słabym
świetle dostrzegłam ciąg łuków, prostokątne zakratowane
okna i tympanon z wrzeźbionym pierścieniem. Naczelnik przeprowadził
mnie pod łukami, wyjął klucz z rękawa i otworzył przegniłe
wrota.
− Co to za miejsce? – zapytałam.
− Kryjówka.
Wszedł do środka. Poszłam za nim, zamknęłam za sobą drzwi.
Naczelnik je zaryglował.
W środku panowała absolutna ciemność i tylko jego oczy rzucały
delikatne światło.
− Kiedyś były tutaj piwnice z winem – powiedział, kiedy szliśmy.
– Spędziłem wiele lat na ich oczyszczaniu. Jako najwyższy rangą
Refaita w tej rezydencji mogłem zabronić wstępu do wybranego
422