czas zniw_1 issuu pelna

− Nie. – Cyryl potrząsnął głową. Zza potłuczonych okularów
jego oczy błyszczały strachem. – Ja nie. Nie ma mowy, bracie. Oni
nas zabiją. Są nieśmiertelni.
− Nieprawda. – Patrzyłam, jak Sterno się wypala. – Można ich
zranić. Naczelnik mi powiedział.
− Mógł cię okłamać. – Julian zaakcentował to słowo. – Mówimy
o narzeczonym Nashiry, jej małżonku krwi, jej prawej ręce.
Dlaczego mu wierzysz?
− Ponieważ wydaje mi się, że on brał już udział w rebelii. Myślę,
że on jest jednym z okaleczonych.
− Kim?
− Jednym z grupy Refaitów, którzy wszczęli bunt w czasie
osiemnastych Żniw. Byli torturowani. Okaleczeni.
− Gdzie o tym słyszałaś?
− Od kosiarza. XX-12.
− Wierzysz kosiarzowi?
− Nie, ale pokazał mi kapliczkę, którą zrobili dla ofiar.
− I wydaje ci się, że Naczelnik jest jednym z tych „okaleczonych”
– powiedział. Skinęłam. – Widziałaś blizny, że tak zapytam?
− Nie, ale wydaje mi się, że je ukrywa.
− Wydaje ci się, Paige. To za mało.
Zanim odpowiedziałam, ktoś wdarł się do rudery. Zamarłam.
Nadzorca.
− Proszę, proszę. – Jego malowane brwi podskakiwały. – Zdaje
się, że mamy wśród nas szalbierza. Kto był na jedwabiach, skoro
XIX-1 cały czas jest tutaj?
Wstałam. Julian też.
− Ona jest w duchowym szoku − powiedziałam. Popatrzyłam
mu prosto w oczy. – Nie jest w stanie występować w tym stanie.
Nadzorca uklęknął obok Liss, dotknął jej czoła. Wyrwała mu
się.
− Moja droga. – Palcami przesunął po jej włosach. – To straszne.
Straszne wieści. Nie mogę stracić 1, mojej wyjątkowej 1.
294