czas zniw_1 issuu pelna

w zimie. Te wyglądały na jeszcze smaczniejsze, miały popękane
brązowe skorupki i aksamitne wnętrze. Na tacy leżały także owoce:
cząstki gruszki, błyszczące wisienki i uśmiechające się kawałki
czerwonego jabłka.
Michael wykonał jakiś znak, ale Naczelnik potrząsnął głową.
− Dziękuję, Michael, to wszystko.
Ponownie się ukłonił i wyszedł. Miałam ochotę na niego nakrzyczeć.
Był taki… posłuszny.
− Mówiąc „tak zwane” anioły – powiedziałam, próbując się
opanować – co dokładnie miałeś na myśli?
Naczelnik zrobił przerwę.
− Jedz – powiedział. – Proszę.
Wyłuskałam kasztana ze skórki. Był jeszcze gorący, dopiero wyjęty
z piekarnika. Smakował bosko.
− Zakładam, że wiesz, czym jest anioł: duszą, która powraca na
tę płaszczyznę, aby chronić osobę, dla której umarł, aby ją ocalić –
rzekł. – Wiemy o aniołach i archaniołach i rozumiem, że jasnowidze
na ulicach również mają o nich pojęcie. – Skinęłam. – Nashira
potrafi władać trzecim poziomem aniołów.
− Uhm.
− Potrafi łapać pewne duchy.
− Więc jest spoiwem.
− Więcej niż tylko spoiwem, Paige. Jeżeli postanowi zabić jasnowidza,
może nie tylko złapać jego ducha, ale także go użyć. Dopóki
duch jest z nią związany, jego obecność ma wpływ na jej aurę.
Jego działalność pozwala jej posiadać kilka darów jednocześnie.
Kawa wylała mi się na kolana.
− Musi sama je zabić?
− Tak. Jej ofiary nazywamy „upadłymi aniołami”. – Obserwował
mnie. – Na zawsze pozostają ze swoim mordercą.
Wstałam.
− Jesteś zły. – Filiżanka brzęknęła o podłogę. – Jak możesz
ode mnie oczekiwać, że będę z tobą rozmawiać, traktować cię jak
284