czas zniw_1 issuu pelna

12
Gorączka
W
pokoju panował bałagan. Potłuczone szkło, zniszczone
instrumenty, zasłona rozerwana do połowy
i świecące się, żółtozielone plamy na podłodze,
wsiąkające w włókna dywanu. Przekroczyłam kawałki szkła. Świeca
na biurku była zgaszona, tak samo jak lampy naftowe. Panował
śmiertelny chłód. Wszędzie wyczuwałam zaświaty. Byłam czujna,
przygotowana do ciśnięcia duchem w potencjalnego napastnika.
Zasłony dookoła łóżka były zaciągnięte. Za nimi znajdował się
czyjś senny krajobraz. Innego Refaity.
Podeszłam do łóżka. Kiedy znalazłam się w pobliżu zasłon,
starałam się pomyśleć racjonalnie o tym, co miałam zamiar zrobić.
Wiedziałam, że za nimi zastanę Naczelnika, ale nie miałam pojęcia,
w jakim jest stanie. Mógł być zraniony, śpiący, martwy. Nie byłam
pewna, czy chcę to wiedzieć.
193