czas zniw_1 issuu pelna

Światło jego oczu sprawiało, że cienie stawały się głębsze. Było
w nich coś innego: coś surowego i nieprzewidywalnego.
Zimny dreszcz przeszył moje nogi i brzuch. Usiadłam na
skrzynce.
− Nie mogę z nią walczyć, z jej aniołami…
− Nie, Paige. Pomyśl. Czekała miesiącami, dopóki nie posiadłaś
kolejnego ciała. Gdybyś nie ujawniła tej umiejętności, istniałoby
niebezpieczeństwo, że mogłaby go od ciebie nie przejąć. Zrobiła
cię żółtą, żeby się upewnić, że twojemu życiu nie zagrożą Emmici.
Umieściła cię pod ochroną własnego małżonka krwi. Dlaczego
robiłaby tak wiele, aby cię ochronić, gdyby twój talent nie tylko
wzbudzał w niej pożądanie, ale także strach?
− Nauczyłeś mnie, jak to wszystko robić. Całe to szkolenie na
łące. Motyl i jeleń. Ćwiczyłeś mego ducha. Zaprowadziłeś mnie
na śmierć.
− Dostałem od niej zadanie, aby cię przygotować. Dlatego pozwoliła
mi zabrać cię do Magdaleny – powiedział – ale nie pozwolę
jej cię posiąść. Poświęciłem się, aby rozwinąć twój talent, ale zrobiłem
to dla ciebie, Paige. Nie dla niej.
Nic nie odpowiedziałam. Nie miałam nic do powiedzenia.
Naczelnik zerwał jedną z zasłon. Delikatnym ruchem zaczął
usuwać mój makijaż. Pozwoliłam mu na to. Moje usta były zdrętwiałe,
a skóra lodowata. Za kilka minut mogłam być martwa, dryfując
dookoła Nashiry w stanie bezmyślnej niewoli. Kiedy skończył,
odsunął mi włosy z twarzy. Pozwoliłam mu to zrobić. Nie
mogłam się skupić.
− Nie waż się – powiedział. – Nie waż się jej tego pokazać. Jesteś
kimś więcej. Jesteś ponad to, co ona chce ci zrobić.
− Nie boję się.
Popatrzył na mnie uważnie.
− Powinnaś – powiedział. – Ale nie pokazuj tego. Za nic
w świecie.
451