czas zniw_1 issuu pelna

16
Przedsięwzięcie
Naczelnik nie powiedział mi, dokąd idziemy. Prowadził
mnie ścieżką ku otwartym terenom w obrębie
Magdaleny. Wszędzie czułam duchy, w powietrzu
i w wodzie, duchy zmarłych, którzy kiedyś tędy chodzili. Nie słyszałam
ich, ale jako że zimny punkt otwarty był w promieniu mili,
mogłam czuć je, jakby były żywymi istotami.
Pomimo mojej niechęci trzymałam się blisko Naczelnika. Miałam
pewność, że gdyby którykolwiek z tych duchów był wrogo
nastawiony, Naczelnik dałby radę odpędzić go o wiele skuteczniej
niż ja.
W miarę jak szliśmy, robiło się coraz ciemniej, lampiony Magdaleny
zostały daleko za nami. Przecięliśmy mokrą łąkę, minęliśmy
trawniki zarośnięte zielskiem na wysokość kolan. Naczelnik
milczał.
249