czas zniw_1 issuu pelna

− Potrzebowałam pieniędzy.
− Twój ojciec pracuje dla Sajonu, nie potrzebowałaś pieniędzy.
Wątpię, żebyś kiedykolwiek ich tknęła. Niebezpieczeństwo zbliża
cię do zaświatów – zauważył. – Właśnie dlatego korzystasz z każdej
możliwej szansy, aby go doświadczyć.
− To nie tak. Nie jestem jakimś adrenalinowym ćpunem. Chciałam
przebywać wśród innych jasnowidzów. – W moim głosie pojawiła
się złość. – Nie wyobrażałam sobie, że będę żyć jak zwykła
sajońska dziewczynka. Chciałam być częścią czegoś. Chciałam istnieć.
Potrafisz to zrozumieć?
− To nie były jedyne powody. – Jego wzrok spoważniał. – Kochałaś
go. Wszędzie byś za nim poszła.
− Nie chcę o tym rozmawiać.
− Dlaczego nie?
− Bo to jest moje. Osobiste. Czy wy, handlarze snów, macie
jakiekolwiek poczucie prywatności?
− Utrzymywałaś to w tajemnicy przez zbyt długi czas. − Nie
dotknął mnie, ale jego spojrzenie było intymne. – Nie mogę wziąć
od ciebie wspomnienia na jawie. Ale z chwilą, kiedy uśniesz, przeczytam
obrazy z twojego umysłu, a ty będziesz je śnić tak jak wcześniej.
To dar handlarza. Tworzenie wspólnego snu.
− Założę się, że nigdy cię to nie nudzi. – Mój głos przepełniony
był pogardą. – Oglądanie ludzkich brudów.
Zignorował mój przytyk.
− Oczywiście możesz nauczyć się mnie nie wpuszczać, ale musiałabyś
poznać mojego ducha prawie tak dobrze jak znasz swojego.
A ducha tak starego jak mój nie jest łatwo poznać. – Zamilkł
na chwilę. – Możesz też oszczędzić sobie kłopotu i pozwolić mi
zajrzeć do środka.
− Co będę z tego miała?
− To wspomnienie tworzy barierę. Wyczułem to w tobie, jest
ukryte na dnie sennego krajobrazu. – Wciąż patrzył mi w oczy. –
Pokonaj je, a uwolnisz się od niego. Twój duch się od niego uwolni.
391