czas zniw_1 issuu pelna

− Poczyniliśmy już plany co do utworzenia Szeolu II we współpracy
z cytadelami Sajonu Paryża i Marsylii, które staną się pierwszymi
francuskimi satelitami. – Brawa. Mynatt się uśmiechnął. –
Dzisiejszego wieczoru mamy nadzieję sprecyzować potencjalne
lokalizacje przynajmniej dwóch kolejnych kontrolnych miast kontynentu,
ale zanim to nastąpi, pragniemy zaprezentować wam małą
sztukę, aby udowodnić, że wielu z naszych jasnowidzów dobrze
wykorzystuje swoje umiejętności. Nasze przedstawienie przypomni
nam o ciężkich czasach sprzed przybycia Refaitów, kiedy
Krwawy Król wciąż dzierżył władzę. Król, który zbudował swój
dom na krwi.
Zegar wybił godzinę. Patrzyłam, jak cyrkowcy wchodzą kolejno
na scenę. Było ich dwudziestu. Mieli przedstawić historię życia
Edwarda VII, począwszy od jego zakupu stolika do seansu, przez
pięć morderstw popełnionych nożem w jego kwaterach, po ucieczkę
z Anglii jego i reszty jego rodziny. Początek tak zwanej epidemii
i dowód na konieczność istnienia Sajonu. Liss stała z tyłu, a po jej
obydwu stronach znajdowali się Nell – jej zmienniczka w czasie,
kiedy przebywała w duchowym szoku – i wieszcz, który nazywał
się chyba Lotte. Wszyscy troje przebrani byli za ofiary Krwawego
Króla.
Stojący pośrodku sceny Nadzorca zrzucił pelerynę, ukazując
królewskie insygnia. Tłum go wyszydził. Grał Edwarda, następcę
królowej Wiktorii. Miał na sobie futra i klejnoty.
Pierwsza scena miała prawdopodobnie miejsce w jego komnacie
sypialnej, gdzie krzykliwa Kaliope śpiewała Daisy Bell. Jeden
z klaunów, który stał najbliżej publiczności, przedstawił się jako
Frederick Ponsonby, pierwszy baron Sysonby – prywatny sekretarz
króla Edwarda. To jego oczami miała być przedstawiona sztuka.
− Wasza Wysokość – rzekł do Nadzorcy – może wybierzemy
się na przechadzkę?
− Czy masz swoją katankę, Ponsonby?
− Tylko frak, Wasza Wysokość.
448