czas zniw_1 issuu pelna

Jest jeszcze dzień. Idź do Domu. Znajdziesz tam rzecz y, których ja nie mogę
dostać. Działaj sz ybko. Jeśli zostaniesz zatrz ymana, powiedz wartownikom,
że zbierasz dla mnie świeżą porcję astra.
Nie osądzaj zbyt pochopnie, mała śniąca.
Zmięłam list i wrzuciłam go do paleniska. Pisząc to, Naczelnik
obnosił się ze swoim nowo powstałym zaufaniem wobec mnie.
Mogłabym z łatwością zabrać to do Nashiry, z pewnością rozpoznałaby
jego pismo. Ale nie chciałam pomagać jej w jakikolwiek
sposób. Nienawidziłam Naczelnika za to, że mnie tu zatrzymał, ale
musiałam się dostać do Domu.
Wyszłam na piętro i przebrałam się w mój nowy mundur: żółtą
tunikę z żółtą kotwicą na kamizelce. Jasny, słoneczny żółty, widoczny
na kilometr. 40 tchórz. 40 się poddała. Na swój sposób
podobało mi się to. Udowadniało, że sprzeciwiłam się rozkazom
Nashiry. Nigdy nie chciałam być czerwoną.
Rozmyślając, wróciłam do jego komnaty. Nadal nie wiedziałam,
czy chcę zorganizować zbiorową ucieczkę, ale naprawdę pragnęłam
uciec. Potrzebowałabym pewnych zapasów. Jedzenia, wody.
Broni. Czy on nie mówił przypadkiem, że czerwony kwiat może
go skrzywdzić?
Tabakiera leżała na stole, wieczko było otwarte. W środku znajdowały
się próbki kilku roślin: gałązki drzewa laurowego i klonu,
liście dębu, jagody jemioły, niebieski i biały aster oraz paczuszka
suchych liści podpisanych „SALVIA DIVINORIUM” * . Jego noumen.
Poniżej, wciśnięta w róg, opieczętowana fiolka delikatnego
niebiesko-czarnego proszku. Na etykiecie było napisane: „ANE-
MONE CORONARIA” ** . Odbezpieczyłam korek, wypuszczając
ostry zapach. Pyłek czerwonego kwiatu. Te słodziutkie małe
granulki mogły zapewnić mi bezpieczeństwo. Zamknęłam fiolkę
i schowałam ją w kamizelce.
* Szałwia wieszcza.
** Zawilec wieńcowy.
367