czas zniw_1 issuu pelna

– Mayfield? – Uniosłam brew.
– Tak, Abel Mayfield – wycedził sylabami. – Wciąż zasiada
w Archonie? Wciąż jest Wielkim Inkwizytorem?
– Mayfield zmarł wieki temu.
– Więc kto rządzi teraz?
– Frank Weaver.
– Aha. Nie masz przypadkiem przy sobie egzemplarza „Potomka”?
– Wszystko skonfiskowali. – Rozglądnęłam się za jakimś wolnym
miejscem. – Czy ty naprawdę myślałeś, że Mayfield wciąż jest
Inkwizytorem? – Przecież nie da się nie znać nazwiska panującego.
Scarlett Burnish wciąż powtarzała, że Weaver to alfa i omega
Sajonu.
– Dobra, dobra, nie wymądrzaj się. A skąd niby miałem wiedzieć?
Otrzymujemy aktualne wiadomości raz na dziesięć lat. –
Złapał mnie za rękę, zaciągając w róg pomieszczenia. – Czy kiedykolwiek
wznowili „Nagą Prawdę”?
– Nie. – Usiłowałam oswobodzić rękę, ale trzymał ją mocno.
– A Sinatra? Wciąż jest zakazany?
– Tak.
– Szkoda. A co z Fleapitem? Znaleźli go?
– Cyryl, ona dopiero co tu przybyła. Na pewno chciałaby coś
zjeść.
Najwyraźniej ktoś dostrzegł moją niezbyt komfortową sytuację.
Cyryl odwrócił głowę w kierunku mojego wybawcy, młodej kobiety.
Miała skrzyżowane ręce i zadartą brodę.
– Cholerna z ciebie sknera, Rymore. Czyżbyś znowu dzisiaj wylosowała
dziesięć mieczy?
– Jasne, myśląc o tobie.
Spojrzał spode łba, zabrał talerz i dał drapaka. Chciałam go
złapać za koszulę, ale był szybszy. Dziewczyna potrząsnęła głową.
Miała drobną, pociągłą twarz okoloną czarnymi, matowymi puklami.
Czerwona szminka wyróżniała się na skórze niczym świeża
rana.
84