czas zniw_1 issuu pelna

Birgitta Tjäder gapiła się na scenę, marszcząc czoło. Kilku wysłanników,
w tym Bell, patrzyło na swoich ochroniarzy z DDK.
− Wyobraźcie sobie najpotężniejszą energię na świecie. – Nashira
wyciągnęła rękę w kierunku pobliskiego lampionu. – Elektryczność.
Napędza wasz styl życia. Oświetla wasze miasta i domy.
Pozwala wam się porozumiewać. Zaświaty, Źródło, siła życiowa
Refaitów jest właśnie jak elektryczność. Może dostarczyć ciemności
światło, a ignorancji wiedzę. – Lampion rozjaśniał nagłym światłem.
– Ale użyta niewłaściwie potrafi zniszczyć. Potrafi zabić. –
Światło zgasło. − Posiadam dar, który okazał się bardzo skuteczny
w ciągu ostatnich dwustu lat. Niektórzy ludzcy jasnowidze okazują
szczególnie nieobliczalne umiejętności. Kierują się ku zaświatom,
królestwu zmarłych, w sposób, który może się skończyć szaleństwem
i przemocą. Krwawy Król posiadał taką umiejętność, która
ukazała się w jego tragicznym zabójczym szale. Potrafię odbierać
te niebezpieczne mutacje daru. – Wskazała na mnie. – Jasnowidzenie,
podobnie jak energia, nie może ulec zniszczeniu, może tylko
zostać przeniesione. Kiedy 40 umrze, inny jasnowidz w końcu rozwinie
jej talent. Ale trzymając go sobie, zapewnię, że nigdy więcej
nie zostanie użyty.
− Lubisz zmyślać różne rzeczy, prawda, Nashira?
Powiedziałam to, zanim zdążyłam pomyśleć. Odwróciła się. Jej
oczy zapłonęły.
− Nie odezwiesz się więcej.
Jej głos był miękki.
Zaryzykowałam spojrzenie na balkon. Pusty. Poniżej, w pobliżu
sceny, Michael wsunął rękę do marynarki. Miał jeden z pistoletów.
Nagle otworzyły się tyle drzwi i do środka weszli Terebell i Alsafi.
I Naczelnik. Nasze spojrzenia spotkały się ponad głowami
wysłanników. Złoty sznur zadrżał. Zobaczyłam obraz noża, tego
na podłodze, tego, który zostawił Nadzorca. Leżał kilka kroków
od Nashiry. Kiedy odwróciła się do publiczności, mój duch wystrzelił
ku niej. Z całą siłą, jaką zdołałam zebrać, włamałam się
460