czas zniw_1 issuu pelna

Naczelnik pokazał mi długą, czarną tunikę.
− Mam nadzieję, że będzie pasować. – Wręczył mi ją. – Wydaje
się za duża, ale będzie ci w niej ciepło.
Skinęłam głową. Odwrócił się. Założyłam tunikę przez głowę.
Miał rację: sięgała mi po kolana.
− Już – syknęłam.
− Usiądziesz?
− A mam jakiś wybór?
− Daję ci wybór.
− Nie wiem, co chcesz, żebym powiedziała.
− Najlepiej byłoby, gdybyś mi powiedziała, kto w przeszłości
był dla ciebie tak okrutny, że wydaje ci się, że nie możesz nikomu
zaufać. – Naczelnik powrócił na swoje miejsce. – Ale wiem, że mi
tego nie powiesz. Chcesz chronić tych swoich przyjaciół.
− Nie wiem, o czym mówisz.
− Jasne.
Pękłam.
− Okej, mam przyjaciół jasnowidzów. Ale czy nie każdy jasnowidz
ma przyjaciół wśród jasnowidzów?
− Nie. Z biegiem lat syndykat Londynu wzmocnił się. Ci, których
łapiemy, są głównie outsiderami – mieszkają sami albo na ulicach,
ponieważ nie są w stanie kontrolować swoich mocy. Albo zostali
wyrzuceni przez rodziny. To dlatego tak wielu z nich chętnie
nam służy: zaznali poniżenia ze strony przedstawicieli własnego
gatunku. A Refaici, pomimo że traktują ich jak osoby drugiej kategorii,
dają im możliwość wchodzenia w zaświaty. Szeregujemy ich
w grupy, pozwalamy im na nowo należeć do struktury społecznej.
− Wskazał na drzwi. – Michael był poliglotą. Zdaje się, że twoi
ludzie powiedzieliby „julkerem”. Jego rodzice tak bardzo bali się
jego stylu wyrażania, że próbowali poddać go egzorcyzmom. Jego
senny krajobraz się zapadł. Po tym z trudem mówił.
Oniemiałam. Słyszałam o zapadnięciu się sennego krajobrazu;
przydarzyło się to jednemu chłopakowi z gangu, Zekemu, który
286