czas zniw_1 issuu pelna

przez Sajon używano, by pobudzić cały organizm, nie tylko pomóc
mu funkcjonować, ale żeby go wzmocnić i wyeliminować ból; stróże
miejscy wciąż tego używali. Teraz moje mięśnie stały się gibkie,
nogi silniejsze. Podniosłam się z ziemi i rzuciłam do ucieczki. Adrenalina
nie miała wpływu na mój szósty zmysł, ale łatwiej było mi
się skoncentrować na zaświatach.
Senny krajobraz szerszenia był olbrzymi i ciemny – czarna
dziura w zaświatach. Gdybym chciała się w tam włamać, nie zaszłabym
daleko. Mimo to spróbowałam, nie do końca porzucając
swoje ciało.
Ogarnęła mnie czerń. Mój własny senny krajobraz pociemniał,
a krańce wizji połączyły się ze sobą. Musiałam się tego pozbyć –
szybki skok powinien pomóc. Mój duch całkiem uleciał z ciała,
przełamując krańce jego sennego krajobrazu. Kreatura wydała
okropny krzyk, zatrzymała się. W tym samym czasie oślepiający
ból wrzucił mnie z powrotem w moje ciało i upadłam na ziemię.
Wstałam, z trudem łapiąc oddech.
Ścieżka w lesie prowadziła na otwartą polanę. Widziałam iglice
Domu. Miasto. Miasto.
Adrenalina krążyła w mych żyłach, gnała po mięśniach, pospieszając
mnie i napędzając do działania. Nadgarstek zwisał bezwładnie,
kiedy biegłam jak skruszony grzesznik do swego więzienia.
Wolałam być więźniem niż umarlakiem.
Emmita ryknął. Jego krzyk odbił się echem w każdej komórce
mojego ciała. Przeskoczyłam przez ogrodzenie z łańcuchów i biegłam
dalej.
Na szczycie Domu znajdowała się wieża wartownicza, w środku
na pewno był czerwony z bronią. Mogliby zatrzymać szerszenia,
zabić go. Pot przemoczył mi ubrania. Już niedaleko. Nie czułam
teraz bólu, ale wiedziałam, że mam zerwany mięsień. Minęłam
zardzewiały znak z napisem „UŻYCIE ŚMIERTELNEJ SIŁY
DOZWOLONE”. Dobrze. Nigdy wcześniej nie potrzebowałam
275