czas zniw_1 issuu pelna

który czułam, kiedy po raz pierwszy zetknęłam się ze światem duchów.
Strachu przed tym, kim byłam. Kim mogłabym być.
Musiałam się zdrzemnąć. Tępy ból w policzku sprowadził mnie
na ziemię.
– Paige!
Liss mną potrząsała. Miałam zaspane i spuchnięte oczy.
– Paige, co ty tu, do cholery, robisz? Minął już świt. Kosiarze
cię szukają.
Spojrzałam do góry półprzytomna.
– Dlaczego?
– Ponieważ Naczelnik kazał im cię szukać. Miałaś być w Magdalenie
godzinę temu.
Miała rację: niebo zaczęło przyjmować złoty kolor. Liss pomogła
mi wstać.
– Masz szczęście, że cię tu nie znaleźli. To miejsce jest zakazane.
– Jak mnie znalazłaś?
– Sama kiedyś tu przychodziłam. – Chwyciła mnie za ramiona,
spojrzała prosto w oczy. – Musisz błagać Naczelnika o wybaczenie.
Jeśli będziesz błagać, może cię nie ukaże.
Prawie się zaśmiałam.
– Błagać?
– To jedyny sposób.
– Nie będę go o nic błagać.
– Pobije cię.
– I tak go nie będę błagać. Muszą mnie do niego zabrać. – Wyjrzałam
przez okno. – Będziesz miała kłopoty, jeśli znajdą mnie
w twojej dziupli?
– Lepiej, żeby znaleźli cię tam niż tutaj. – Chwyciła mnie za
nadgarstek. – Chodź. Wkrótce się tu zjawią.
Kopnęłam lampę i książkę pod półkę, ukrywając dowody mojej
obecności. Zbiegłyśmy po ciemnych kamiennych schodach. Powietrze
było rześkie jak po deszczu.
222