czas zniw_1 issuu pelna

nasenne. Nawet broń palna. – Wyjął mój pistolet. – Byłaś bardzo
dobrze zaopatrzona tamtej nocy, Paige. Jak nikt inny.
Przeszył mnie dreszcz za żebrami. Ani śladu broszury. Albo ją
gdzieś schował, albo dostała się w ręce kogoś innego.
– W twoim dowodzie osobistym jest napisane, że pracujesz jako
ossista, kelnerka w barze z tlenem. Z tego, co wiem od Nadzorcy,
w cytadeli Sajonu wynagrodzenie za tego typu pracę jest niskie. To
pozwala mi wierzyć, że nie zakupiłaś tych zapasów sama. – Zamilkł
na chwilę. – A więc kto to zrobił?
– Nie twój cholerny interes.
– Ukradłaś je swojemu ojcu?
– Nic więcej ci nie powiem. Moje życie przed przybyciem tutaj
nie należy do ciebie.
Naczelnik chwilę zastanawiał się nad moimi słowami, po czym
na mnie spojrzał.
– Masz rację – powiedział – ale teraz twoje życie jest moje.
Wbiłam paznokcie w fotel.
– Jeżeli masz wolę przetrwania, jutro wznowimy twój trening.
Ale będzie także drugi aspekt twojego instruktażu. – Skinął na mój
fotel. – Każdej nocy spędzisz przynajmniej godzinę, siedząc tutaj
i rozmawiając ze mną.
– Po moim trupie – wymknęło mi się.
– Ależ proszę bardzo. Rozumiem, że jeżeli będziesz palić za dużo
fioletowego astra, zostaniesz uwięziona w swoim sennym krajobrazie
i twoje ciało wyschnie z braku wody. – Skinął na drzwi. – Idź,
twój wybór. Umieraj. Nie patrz więcej w moim kierunku. Nie mam
powodów, by przedłużać twoje cierpienie.
– Władczyni krwi nie będzie zła?
– Może być.
– Obchodzi cię to?
– Nashira jest moją narzeczoną, nie moim opiekunem. Nie ma
wpływu na to, jak traktuję swoich podwładnych.
– A jak zamierzasz traktować mnie?
240