czas zniw_1 issuu pelna

– Już to słyszałam – powiedziałam. – Mogę zadać ci kilka pytań
odnośnie do tego miejsca?
– Śmiało.
– Gdzie dostanę coś do jedzenia?
– Naczelnik zostawił wiadomość. – Wysypała mi na dłoń garść
stępionych igieł, tanich pierścieni z cyny i naparstki. – Proszę bardzo.
To noumeny. Cyrkowcy zawsze ich potrzebują. Możesz wymienić
je na jedzenie na straganach, jest tam swego rodzaju dzika
osada, ale to niezbyt dobry pomysł. Na twoim miejscu zaczekałabym,
aż twój opiekun da ci jeść.
– Zrobi to?
– Być może.
Teraz miałam jasność.
– Gdzie jest ta osada? – zapytałam.
– Na ulicy Szerokiej. Po wyjściu z Magdaleny skręć w prawo,
a potem w pierwszą w lewo. Znajdziesz. – Przekręciła stronę
księgi na nową kartę. – Tylko pamiętaj, nie wolno ci przebywać
w miejscach publicznych bez zezwolenia ani wchodzić do żadnego
mieszkania. Na sobie masz mieć tylko mundur. A, i bezwzględnie
musisz wrócić tutaj przed świtem.
– Dlaczego?
– Refaici śpią w ciągu dnia. Domyślam się, że wiesz, że duchy
łatwiej zobaczyć po zachodzie słońca.
– A to ułatwia trening.
– Otóż to.
Nie podobała mi się ta dziewczyna.
– Ty masz opiekuna?
– Tak, mam. Nie ma go teraz.
– A gdzie jest?
– Nie wiem. Ale z pewnością robi coś ważnego.
– Rozumiem. Dzięki.
– Nie ma za co. Dobrej nocy! I pamiętaj – dodała – nie przechodź
na drugą stronę mostu.
81