czas zniw_1 issuu pelna

– Myślałam, że dzisiaj nie występuję. – Cofnęła się w róg chaty. –
Rozmawiałeś z Nadzorcą?
Przyjrzałam mu się uważnie. Tak jak inni Refaici był wysoki
i miał złotą skórę, ale nie posiadał tego pustego spojrzenia jak pozostali.
Każda zmarszczka na jego twarzy kipiała nienawiścią.
– Nie muszę rozmawiać z Nadzorcą, mała marionetko. 15 jest
niedysponowany. Czerwoni mają nadzieję, że ich ulubiony głupiec
go zastąpi. – Zamilkł na chwilę. – Chyba że chcesz do niego dołączyć
w ośrodku dla internowanych? Za dziesięć minut wchodzisz
na scenę.
Liss się wzdrygnęła. Skuliła ramiona i odwróciła wzrok.
– Zrozumiałam – odpowiedziała.
Wychodząc, zerwał zasłonę. Pomogłam Liss ją podnieść. Trzęsła
się, cała się trzęsła.
– Kto to był?
– Suhail Chertan. Nadzorca zawsze się denerwuje przez te całe
przedstawienia, to on odpowiada przed Suhailem, jeśli coś nam
nie wyjdzie. – Przetarła oczy rękawem. – 15 to ten, który został
pozbawiony snu. Jordan. Jest drugim akrobatą.
Wzięłam od niej zasłonę. Miała zakrwawiony rękaw.
– Skaleczyłaś się?
– Nie, nic się nie stało. – Musiało się coś stać. – Wszystko w porządku.
– Przetarła twarz, pod jej oczami zostały czerwone smugi.
– On po prostu zabrał trochę mojej aury.
– Co zrobił?
– Nakarmił się mną.
Byłam pewna, że się przesłyszałam.
– Nakarmił się tobą – powtórzyłam.
Liss się uśmiechnęła.
– Nie wspomnieli o tym, że Refaici karmią się aurą? Jakoś zawsze
im to umyka.
Jej twarz była w smugach krwi. Poczułam ucisk w żołądku.
93