czas zniw_1 issuu pelna

– Kto był twoim opiekunem?
– Gomeisa Sargas. – Liss znów spojrzała na kuchenkę.
– Kim on jest?
– Kolejnym władcą krwi. Zawsze jest dwoje, on i ona.
– Ale Arcturus jest…
– Tak, zaręczony z Nashirą. Ale nie jest z „krwi” – rzekła z lekkim
obrzydzeniem. – Tylko rodzina Sargas może przejąć koronę.
Władcy krwi nie mogą być kojarzeni w pary, to byłoby kazirodztwo.
Arcturus pochodzi z innej rodziny.
– Więc jest małżonkiem księciem.
– Małżonkiem krwi. To znaczy to samo. Jeszcze trochę brei?
– Nie, dzięki. – Widziałam, jak zanurza miskę w balii z tłustą
wodą. – W jaki sposób oblałaś testy?
– Pozostałam człowiekiem. – Uśmiechnęła się delikatnie. – Refaici
nie są ludźmi. Bez względu na to, jak bardzo są do nas podobni,
nie są tacy jak my. Nic tutaj nie mają. – Palcem wskazała
na klatkę piersiową. – Jeśli chcą, żebyśmy z nimi współpracowali,
muszą pozbawić nas duszy.
– Ale jak?
Zanim odpowiedziała, ktoś szybkim ruchem odciągnął zasłonę.
Chudy Refaita stanął w drzwiach.
– Ty – warknął na Liss, która natychmiast obiema rękami złapała
się za głowę. – Wstawaj. Ubieraj się, leniwy brudasie. Masz
gościa? Za kogo ty się uważasz?
Liss wstała. Nagle osłabła, zrobiła się mała i krucha. Jej lewa
ręka zaczęła się trząść.
– Wybacz mi, Suhail – odpowiedziała. – 40 jest tu nowa. Chciałam
wytłumaczyć jej zasady Szeolu I.
– 40 powinna znać już wszystkie zasady.
– Nie gniewaj się.
Na dłoniach miał rękawice. Podniósł jedną rękę, jakby chciał
ją uderzyć.
– Właź na jedwabie.
92