czas zniw_1 issuu pelna

Popatrzyłam mu w oczy i zrozumiałam, co ma na myśli. Finn
od zawsze wiedział, że widzę pewne rzeczy. Wiedziałam, gdzie
mieszkają wszystkie duchy Dublina. Czy to z tego powodu byłam
zła?
– Ale dlaczego Molly ma na głowie torbę, Finn? – powiedziałam.
– Ponieważ źli ludzie robią tak, gdy nie lubią innych ludzi. Zakładają
na ich głowy torby i sznury na ich szyje.
– Dlaczego?
– Żeby ich zabić. Nawet małe dziewczynki, takie jak ty.
Teraz zaczęłam się cała trząść. Bolały mnie oczy. W gardle rosła
mi gula, ale się nie rozpłakałam. Byłam dzielna. Byłam dzielna
jak Finn.
– Finn – powiedziała Kay. – Widzę ich!
– SAJON, PRECZ! SAJON, WYNOCHA!
Serce waliło mi jak młot. Finn otarł mi łzy i założył mi swoją
czapkę.
– SAJON, PRECZ Z DUBLINA!
– Nadchodzą, Paige, a my musimy ich powstrzymać. – Złapał
mnie za ramiona. – Pomożesz mi ich powstrzymać?
Skinęłam głową.
– Finn, o Boże, Finn, mają czołgi!
I wtedy mój świat eksplodował. Źli ludzie podnieśli broń
i otwarli ogień.
Obudziłam się z dźwiękiem strzałów w uszach.
Skórę miałam śliską i zimną, ale w środku, we mnie, wrzało. To
wspomnienie paliło całe moje ciało. Wciąż widziałam Finna, jego
twarz przepełnioną nienawiścią – Finna, który zwykł mówić na
mnie Pip.
Rozkopałam śpiwór. Trzynaście lat później wciąż słyszałam
strzały, wciąż widziałam Kay, jej otwarte oczy, w uścisku śmierci.
Krew na jej koszuli. Jeden strzał w serce. To sprawiło, że Finn
264