czas zniw_1 issuu pelna

− Wyśmienicie. Wystarczy.
Prawie wbiegł na górę, z cygarem przyklejonym do kącika ust.
Zostałam z trzema walizkami, w towarzystwie martwego poety,
i mimo że bardzo go lubiłam, nie należał on do zbytnio wygadanych
osób.
Zerknęłam na zegar. Wpół do dwunastej. Eliza wróci za kilka
minut. Zrobiłam sobie świeżej kawy i poszłam do salonu, gdzie na
zaszczytnym miejscu wisiało płótno Johna Williama Waterhouse’a:
ciemnowłosa kobieta w długiej sukni, patrząca w kryształową kulę.
Jax zapłacił handlarzowi mnóstwo kasy za trzy zakazane obrazy
Waterhouse’a. Był tam też portret Edwarda VII udekorowany jego
insygniami. Otworzyłam okno i usiadłam, żeby poczytać nową
broszurę, nad którą pracował Jaxon, O knowaniach wędrownych martwych.
Jak do tej pory dowiedziałam się o czterech rodzajach duchów.
Były to: anioł stróż, upiór, muza i psychopomp, przewodnik
dusz. Musiałam jeszcze przeczytać o poltergeistach.
Eliza przyszła o dwunastej, jak zwykle w towarzystwie duchów.
Wręczyła mi pudełko z kluskami z Lisle Street.
− Cześć. Wygląda na to, że znowu nie przekonałaś Pietera do
namalowania Skrzypiec i Szklanej Kuli?
Eliza Renton, trans medium, była cztery lata starsza ode mnie
i specjalizowała się w mim-sztuce. Urodziła się niedaleko Bow
Bells, pracowała w podziemnym teatrze w Cut do dziewiętnastego
roku życia, kiedy to odpowiedziała na ogłoszenie w broszurze Jaxa.
Od tamtej pory była jego głównym źródłem dochodów. Miała jasnooliwkową
karnację, jasnozielone oczy i włosy przypominające
złote sprężynki. Nigdy nie brakowało wokół niej adoratorów –
kochały ją nawet duchy – ale Jax miał zasadę „bez zobowiązań”,
a ona się jej trzymała.
− Jeszcze nie. Myślę, że ma artystyczną blokadę. – Odłożyłam
broszurę. – Poznałaś już nowych członków?
− Tylko Nadine. Usłyszałam od niej zaledwie „cześć”. – Klapnęła
obok mnie. – Jesteśmy pewni, że ona jest szepczącą?
321